تأثیر آموزش فرم و معنا محور با میانجیگری زبان مادری بر عملکرد شفاهی فراگیران زبان انگلیسی

رویکرد مفهوم­سازی گزینه-محور از طریق آموزش صورت و معنا -محور، نمایان­گر آن است که در محیط­های آموزشی غیر انگلیسی­زبان، که در آن زبان مادریِ معلم و زبان­آموزها یکسان است، یکی از گزینه­های که در اختیار معلم قرار دارد، استفاده از زبان مادری برای آموزش زبان­آموزها است. در این راستا، پژوهش حاضر بر آن است تا به بررسی تأثیر زبان مادری در آموزش 80  زبان آموز در دو سطح متوسط و پیشرفته بپردازد. در این راستا، زبان­آموزها  به چهار گروه 20 نفره تقسیم شدند. برای دو گروه، از آن­ها آموزش صورت و معنا-محور با میانجیگری زبان مادری (زبان فارسی) و در دو گروه دیگر آموزش به زبان انگلیسی ارائه شد و عملکرد شفاهی این دو گروه از زبان­آموزها اندازه­گیری شد. یافته­های پژوهش با استفاده از آزمون تی نشان داد که سطح متوسط آموزش زبان انگلیسی با میانجیگری زبان مادری تأثیر بسیاری در میزان دقت و روان­بودن بیان شفاهی زبان­آموزها داشته­است و از این جنبه، تفاوت آشکار و معناداری میان آموزش با میانجیگری زبان مادری در مقایسه با زبان انگلیسی مشاهده شد. آموزش زبان، در سطح پیشرفته نیز استفاده از زبان مادری تفاوت معناداری در دقت گفتار زبان­آموزها ایجاد کرد، اما این تفاوت در زمینه روان­بودن گفتار معنادار نبود. درنهایت، یافته­های این پژوهش، با تکیه بر حوزه روان­شناسی زبان و عوامل مؤثری که بر پردازش داده­های زبانی تأثیر می­گذارند، مورد بحث و بررسی قرار گرفت.