تأثیر آموزش تن‌آرامی و رفتارهای دلبستگی بر میزان اضطراب مادران نخست باردار شهر شیراز: کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده

زمینه و هدف: اضطراب مادر، که اولین شخصیت تأثیر‌گذار در بهداشت روانی کودک می‌باشد، بسیار حایز اهمیت است. استفاده از روش‌های کاهش اضطراب مادران باردار نقش مؤثری در کاهش مشکلات روانی مادر و فرزند او دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش رفتارهای دلبستگی و تن‌آرامی بر اضطراب مادران نخست باردار صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش کار‌آزمایی بالینی بر روی 126 زن باردار شکم اول (42 نفر گروه تن‌آرامی، 42 نفر گروه دلبستگی، 42 نفر کنترل)، مراجعه‌کننده به 2 بیمارستان حافظ و شوشتری شهر شیراز در تابستان سال 1389 انجام شد .ابزار مورد استفاده شامل: فرم اطلاعات فردی، بارداری و پرسشنامه اضطراب اسپیلبرگر ( Spielberger) بود. برای دوگروه آزمایش علاوه بر مراقبت‌های معمول بارداری، 4 جلسه 90 دقیقه‌ای کلاس‌های آموزش رفتارهای دلبستگی و تن‌آرامی طی 4 هفته (هفته‌ای یک‌بار) برگزار شد. گروه کنترل فقط مراقبت‌های معمول بارداری دریافت نمودند. نمره اضطراب قبل از مداخله، همچنین در پایان مداخله در هر سه گروه سنجیده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های مجذورکای و آنالیز واریانس وتی زوج استفاده گردید. (05/0p<) معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها : در این بررسی، میانگین نمره اضطراب قبل از مداخله در سه گروه اختلاف آماری معنی‌داری نداشت، ولی میانگین نمره اضطراب بعد از مداخله در سه گروه اختلاف آماری معنی‌داری نشان داد (004/0p<). در دو گروه آزمایش بعد از مداخله، در میانگین نمره اضطراب کاهش و در گروه کنترل افزایش مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آموزش رفتارهای دلبستگی و تن‌آرامی موجب کاهش اضطراب در مادر باردار می‌شود.