تأثیر آبیاری یک‌درمیان جوی‌ها بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب در ژنوتیپ‌های لوبیا

     به‌منظور بررسی تأثیر آبیاری یک‌درمیان جوی‌ها بر عملکرد دانه و کارایی مصرف آب در ژنوتیپ‌های لوبیا قرمز، آزمایشی طی دو سال زراعی 1384 و 1385 در مزرعه تحقیقاتی بخش تحقیقات سیب‌زمینی، پیاز و حبوبات آبی مؤسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج اجرا شد. سه روش آبیاری شامل: آبیاری تمام جوی‌ها، آبیاری یک‌درمیان ثابت جوی‌ها و آبیاری یک‌درمیان تناوبی جوی‌ها به‏عنوان عامل اصلی و دو رقم لوبیای قرمز اختر و درخشان به‏همراه لاین امیدبخش D81083 به‏عنوان عامل فرعی در طرح یک‌بار خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس مرکب دوساله نشان داد که اثر سال بر صفات اندازه‌گیری شده معنی‌دار نبود. طی دو سال اجرای این تحقیق مشخص شد که بین دو روش آبیاری یک‌درمیان ثابت و تناوبی جوی‌ها از نظر صفات اندازه‌گیری شده تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. در آبیاری یک‌درمیان جوی‌ها در مقایسه با آبیاری تمام جوی‌ها، عملکرد دانه در لاین D81083 معادل 1/10% ، در رقم درخشان 9/30% و در رقم اختر 5/32% کاهش یافت. در این روش آبیاری، کارایی مصرف آب در ارقام اختر، درخشان و لاین D81083 به‏ترتیب 2/9% ، 9/11% و 9/52% نسبت به آبیاری تمام جوی‌ها افزایش یافت. نتایج این بررسی نشان داد که در صورت کمبود آب می‌توان از آبیاری یک‌درمیان جوی‌ها به‌منظور افزایش کارایی مصرف آب در لوبیا استفاده کرد. البته این روش آبیاری در خاک‌های با بافت سبک توصیه نمی‌شود. از بین سه ژنوتیپ مورد مطالعه، لاینD81083 نسبت به ارقام اختر و درخشان در این شرایط، کارایی مصرف آب بالاتری داشت.