تأثیرات سطوح مختلف کربوهیدرات جیره در شاخص‌های رشد و ترکیبات شیمیایی بدن میگوی رودخانه‌ای شرق (Macrobrachium nipponense de Haan, 1849)

به منظور بهبود شرایط رشد گونه‌های پرورشی، تعیین سطوح مناسب مواد مغذی انرژی‌زا، به‌ویژه میزان کربوهیدرات، ضروری است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات جامعی دربارة نیازهای غذایی با تأکید بر اثر کربوهیدرات در این گونه انجام نشده است، از این رو آزمایشی تغذیه‌ای به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کربوهیدرات در عوامل رشد و ترکیب شیمیایی بدن میگوی رودخانه‌ای شرق انجام شد. پنج سطح 15، 20، 25، 30 و 35 درصد کربوهیدرات در سه تکرار برای هر یک از تیمارهای تغذیه‌ای با پروتئین ثابت (61/.± 35 درصد) و چربی ثابت (43 /0 ± 8 درصد) فرموله و تنظیم شد. تعداد 225 قطعه میگوی جوان با میانگین وزن 33 /0 ± 5/1 گرم به طور کاملاً تصادفی بین 15 عدد مخزن آکواریومی 200 لیتری، توزیع شد. میگوهای جوان تغذیه‌شده با جیرة حاوی 30 درصد کربوهیدرات مطلوب‌ترین شرایط را از نظر شاخص‌های رشد و تغذیه‌ای نشان دادند و با سایر تیمارها اختلاف معناداری داشتند (05/0< P). نتایج شاخص‌های رشد و تغذیه‌ای مانند درصد افزایش وزن نسبی (RGR)، ضریب رشد ویژه (SGR)، کارایی پروتئین (PER)، ضریب تبدیل غذا (FCR) و درصد بازماندگی (SR) در تیمارهای 1 و 5 با سطح 15 و 35 درصد کربوهیدرات تفاوت معناداری نشان ندادند (05/0 P>). مقایسة میانگین ترکیب شیمیایی لاشة میگوهای جوان مورد آزمایش تفاوت معناداری در میزان پروتئین خام، چربی خام، خاکستر کل و رطوبت در بین تیمارهای 2، 3 و 4 نشان نداد (05/0 > P)، در حالی که تیمارهای 1 و 5 از میزان رطوبت بیشتر و چربی و پروتئین کمتری در لاشه برخوردار بودند (05/0 < P).