بهینه سازی محل گذرگاه های غیرهمسطح عابر پیاده با استفاده از الگوریتم ژنتیک

امروزه سهم قابل توجهی از جابجاییها برای فواصل زیر یک کیلومتر با پا صورت میپذیرند. جداسازی حرکت عابران پیاده با ترافیک عبوری راهها با حجم و سرعت بالا از مسایلی است که علاوه بر تأمین ایمنی عابران، روان شدن ترافیک مسیر مورد نظر را نیز در بر دارد. یکی از روش‌های گذر ایمن عابر پیاده از این مقاطع احداث گذرگاههای غیر همسطح عابر (روگذر یا زیرگذر) می‌باشد. مدل ریاضی در این تحقیق با هدف کمترین مجموع فاصله عابرین به گذرگاه طراحی شد. ورودیهای مدل با استفاده از قابلیت‌ها نرم افزار ArcGIS مانند اعمال جمعیت به کاربریها و بدست آوردن فواصل آماده شد. سپس با حل این مدل به روش الگوریتم ژنتیک مکان‌یابی بهینه گذرگاه‌های غیر همسطح انجام شد. برای کاربردی‌تر کردن و مدیریت بهینه هزینههای اجرای پروژه گذرگاهها براساس پارامترهای تأتیرگذار اولویت بندی شدند. بنابراین با شناخت پارامترهای تأثیر گذار مانند حجم عابر و حجم و سرعت وسایل نقلیه با استفاده از نرم افزار ArcGIS لایههای اطلاعاتی پارامترها ایجاد شده و با روش تحلیل سلسله مراتبی وزن‌دهی لازم به این لایهها اعمال شد و با این روش اولویت بندی گذرگاه های غیر همسطح عابر پیاده انجام شدند. مطالعه موردی بر روی روش تحقیق انجام گردید و گذرگاه‌های غیر همسطح عابر برای منطقه مورد مکان‌یابی گردید. پارامترهای اثر‌گذار برای اولویت بندی گذرگاههای غیر همسطح، تصادف عابرین و همچنین حجم عابرین عبوری از معبر دارای بشترین ضریب اهمیت بوده است. در نهایت 21 نقطه محل احداث عابر پیاده به دست آمد که بنا بر الگوریتم ژنتیک اولویت‌بندی شدند.