بهینه سازی روش تغذیه بچه تاسماهی ایرانی (acipenser persicus) از شروع تغذیه فعال تا وزن 5 گرمی
نویسندگان
چکیده مقاله:
در این تحقیق سعی شده با آلترناتیوهای مختلف غذایی شامل ناپلیوس آرتمیا ساده و غنی شده با ویتامین c، دافنی و غذای فرموله و ترکیبی از آن ها در طول دوره لاروی تا وزن پنج گرمی، بهترین روش تغذیه در این گونه اقتصادی مشخص گردد. بچه ماهیان تازه به تغذیه افتاده قره برون با طول و وزن اولیه به ترتیب 17/8 میلی متر 28/2 میلی گرم از مجتمع شهید رجایی ساری به پژوهشکده آرتمیا دانشگاه ارومیه منتقل و پس از 5 روز تغذیه با ناپلئوس آرتمیا به طول 21/4 میلی متر و وزن 50/5 میلی گرم رسیدند. تخم گشایی سیست آرتمیا ارومیانا و تولید دافنی با روش های استاندارد انجام گردید. مرحله دوم با تراکم 300 عدد در هر تانکر و با طول و وزن اولیه به ترتیب 21/4 میلی متر و 50/5 میلی گرم و تغذیه از 4 تیمار غذایی شامل ناپلئوس آرتمیا (تیمار 1)، 50 درصد ناپلئوس آرتمیا +50 درصد غذای کنسانتره (تیمار 2)، ناپلئوس غنی شده با ویتامین c (تیمار 3) و 50 درصد ناپلئوس غنی شده با ویتامین c + 50 درصد غذای کنسانتره (تیمار 4) آغاز گردید. در پایان مرحله دوم که بچه ماهیان به مدت 15 روز و 5 وعده در شبانه روز به نسبت 30 درصد وزن بدن از غذای زنده و 10 درصد وزن بدن غذای کنسانتره تغذیه شدند، وزن بچه ماهیان تمیار 1، نسبت به تیمارهای دیگر بطور معنی دار بیش تر بود (p<0/05) در صورتی که بین تیمارهای 1، 2 و 3 از نظر طول اختلاف معنی داری مشاهده نشد (p>0/05). در مرحله سوم که همه گروه های قبلی به ترتیب از 3 تیمار ترکیبی با نسبت 50 و 25 سپس غذای زنده و بقیه غذای کنستانتره تغذیه نمودند کلیه بچه ماهیان چهار تیمار مرحله دوم که در این مرحله با آرتمیا و کنسانتره به صورت ترکیبی تغذیه شدند دارای رشد منظم و خوبی بودند و از نظر طول و وزن اختلاف معنی داری بین آن ها وجود نداشت (p>0/05) با این وجود تیمار 1 مرحله دوم (100 ناپلیوس آرتمیا) در ادامه تغذیه شده با 50 درصد ناپلیوس و سپس 25 درصد ناپلیوس و مابقی غذای کنستانتره در پایان دوره آزمایش به عنوان بهترین مدل تغذیه در این ماهیان تا وزن 5 گرمی انتخاب گردیدند. هم چنین این تیمارها بالاترین رشد ویژه و کم ترین ضریب تبدیل غذایی، بیش ترین بازماندگی طی 72 ساعت در معرض شوری 12 و 16 گرم در لیتر را نشان دادند که با سایر تیمارها دارای اختلاف معنی داری بودند (p<0/05).
منابع مشابه
تکامل مراحل لاروی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) با تاکید بر تعیین زمان تغذیه فعال
این مطالعه به تعیین مراحل تکامل لاروی تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) که یکی از مهمترین گونه‌های بومی سواحل جنوبی دریای خزر می‌باشد و زمان شروع تغذیه این ماهی پرداخته است. در این بررسی نمونه برداری لاروها بصورت روزانه از زمان تفریخ تا روز بیست و ششم انجام شد. نمونه‌ها در فرمالین تثبیت و اندازه‌گیری‌های مربوطه همچون طول کل، طول کیسه زرده، طول باله‌ها و سبیلک‌ها، طول سر، قطر چشم، طول پوزه ...
متن کاملفراوانی و انتخاب غذای زنده توسط بچه تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) در استخرهای خاکی کارگاه مرجانی
تحقیق حاضر به شناسایی و بررسی فراوانی انواع غذای زنده در استخرهای خاکی بچه تاس ماهیان ایرانی و محتویات معده 240 قطعه از آن‌ها پرداخت. چگونگی انتخاب غذای بچه ماهیان با توجه به شاخص انتخاب غذا برای هر ارگانیسم غذایی در شش زمان نمونهبرداری در استخرهای خاکی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور از زئوپلانکتون و بنتوز استخرها و محتویات معده بچه تاس ماهیان ایرانی نمونهبرداری شد. محدوده شاخص انتخاب غذا...
متن کاملاثر زمان شروع غذادهی روی رشد و بقاء لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)
ر این تحقیق اثر زمان شروع غذادهی (تغذیه خارجی) از روز 9، 10، 11، 12 و 13 پس از تفریخ با غذای زنده (ناپلیوس آرتمیا)، روی رشد و بقا لاروتاسمی ایرانی با تراکم 400 عدد لارو در هر0.1 مترمربع، در درجه حرارتهای 0.8 ± 17.7 و 0.4 ± 18.1 درجه سانتی گراد مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که زمان شروع غدادهی روی طول، وزن، نسبت به طول به وزن نرخ ردش ویژه اثر می گذارد، اما تاخیر یک روز در زمان ...
متن کاملاثرات هیستوپاتولوژیک کلرید جیوه بر بافت کلیه و روده بچه تاسماهی ایرانی Acipenser persicus
به منظور مطالعه اثرات کلرید جیوه روی بافت کلیه و روده بچه تاسماهیان ایرانی Acipenser persicus، بچه ماهیان در آب شیرین حاوی ppb 15 کلرید جیوه و گروه شاهد در آب شیرین فاقد کلرید جیوه به مدت 48 ساعت نگهداری شدند. مهمترین اثرات هیستوپاتولوژیک کلرید جیوه بر بافت کلیه در مقایسه با گروه شاهد شامل گشادشدگی مویرگ‌های گلومرولی و در نتیجه افزایش حجم گلومرول، اشغال کامل کپسول بومن، جدا شدن غشای پایه سلولها...
متن کاملمطالعه ترکیب اسیدهای آمینه لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) تغذیه شده با غذاهای زنده آرتمیا و دافنی
هدف از این تحقیق مقایسه ترکیب اسیدهای آمینه ضروری لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) تغذیه شده با آرتمیا و دافنی است. لاروها از تکثیر مصنوعی یک مولد ماده (3/26 کیلوگرم) و یک مولد نر (19 کیلوگرم) بدست آمد و به 3 تانک پرورش منتقل شدند. دمای آب در دوره پرورش 18– 17 درجه سانتیگراد، میزان pH حدود 8 و میزان اکسیژن 7- 5/5 میلی‌گرم در لیتر اندازه‌گیری شد. لاروها پس از جذب کیسه زرده (10-9 بعد از ...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 1 شماره 1
صفحات 41- 50
تاریخ انتشار 2009-04-21
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023