بررسی گونه های روایی در انسان شناسی تصویری

چکیده یکی از اشکال قدیمی مستند، مستند مرد مشناسی یا قو منگارانه و به تعبیر جدید انسا نشناسی تصویری است که در ارتباط مستقیم با علم انسا نشناسی، با طرح پرسش در ماهیت و منشأ رسوم ها و نهادها و چگونگی کاربرد فرهنگ در زندگی انسان ها، ب هدنبال تأملی در معنای تفاو تهای فرهنگی و اجتماعی است. انسا نشناسی در نگرۀ سنتی مستند شامل دو رویکرد روایی مشاهده ای و مشارکتی است که در آنها سوژه- فیلمساز به مثابۀ عاملی بیرونی و عالمانه به افراد بومی نگریست. اما در عصر معاصر متأثر از شیوه های تازه ای که در مستند پدید آمده اند که نوعی خود بازتاب دهندگی دارند و نیز باور عصر پسامدرن به وجود واقعیت های دست کاری شده، انسا نشناسی تصویری به مسیر تازه ای کشیده شده است، در حوزۀ مستند نو انسا نشناسی با دو شیوۀ انعکاسی و اجرایی به تعبیر و تأویل امر واقع می پردازد و در آن سوژه- فیلمساز موضعی تازه نسبت به ابژه اتخاذ می کند، که بدین صورت امکان به وجود آمدن موقعیتی بیناذهنی میان سوژه، ابژه و مخاطب حاصل آید. به هر رو، این طور به نظر م یرسد که گونه های روایی در انسان شناسی تصویری را با تأکید بر موضع سوژه- فیلمساز نسبت به ابژه باید بررسی کرد.