بررسی کیفیت آموزش های ارائه شده در مرکز مهارت های بالینی از دیدگاه کارآموزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان

مقدمه: آموزش بالینی از مقاطع حساس آموزش پزشکی است که در شکل­ دهی توانمندی­ های حرفه­ ای فراگیران نقش عمده­ای دارد. با­ توجه به اهمیت این امر، آموزش عملی پزشکی طی دو دهه اخیر دستخوش تحولات چشمگیر شده و به سمت گسترش مراکز آموزش مهارت­ های بالینی رفته است. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت آموزش­ های ارائه شده در مرکز مهارت­ های بالینی از دیدگاه کارآموزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد. روش ­ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در مرکز مهارت­ های بالینی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و بر روی کلیه کارآموزان رشته پزشکی که در سال تحصیلی 94-1393 برای گذراندن دوره آموزشی به مرکز مهارت­ های بالینی معرفی شده بودند، انجام شد. نمونه­ گیری به شیوه سرشماری و شامل 50 نفر بود. گردآوری از طریق پرسشنامه­ محقق­ ساخته شامل 20 سوال برای 8 گروه آموزشی (داخلی، کودکان، ارولوژی، زنان، ارتوپدی، بیهوشی، ENT و جراحی عمومی) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون­ های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون من ویتنی یو و اسپیرمن) صورت گرفت. یافته­ ها: اکثریت دانشجویان کیفیت آموزش گروه داخلی(8/90 درصد)، کودکان(68/2 درصد)، ارولوژی(100 درصد)، جراحی (68/2 درصد)، ENT (90/9 درصد)، ارتوپدی(77/3 درصد) و بیهوشی(86/4 درصد) را خوب و گروه زنان(54/5 درصد) را ضعیف می­دانستند؛ هم چنین 68/2­ درصد از دانشجویان کیفیت کلی آموزش کلیه گروه ­ها را در سطح خوب ارزیابی نمودند. بین متغیر­های سن (P=0/52)، جنس (P=0/55) و نمره آزمون OSCE (P=0/19) با کیفیت آموزش ­های ارائه شده ارتباط آماری معنی ­داری مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: از آنجایی­ که دانشجویان از کیفیت آموزش در برخی از گروه­ها رضایت چندانی نداشتند، پیشنهاد می ­گردد که بررسی های بیشتر جهت رفع مشکلات و ارتقاء کیفیت آموزش­های ارائه شده در این مراکز به عنوان اولین مکان تبدیل آموخته­ های تئوری به عملی دانشجویان صورت گیرد.