بررسی کانی‌شناسی متابازیت‌های کوه معراجی و چاه‌پلنگ (جنوب چوپانان، شمال‌شرق استان اصفهان)

متابازیت‌های کوه‌های معراجی و چاه‌پلنگ در جنوب چوپانان (ایران مرکزی) قرار گرفته‌اند و با مجموعه‌های دگرگون پالئوزوئیک پوشیده می‌شوند. این متابازیت‌ها از متابازالت، متاگابرو و متادیاباز در مجاورت یکدیگر تشکیل یافته‌اند. متابازیت‌های کوه‌های معراجی و چاه‌پلنگ به ترتیب در رخساره‌های شیست سبز و آمفیبولیت دگرگون شده‌اند. پس از رخداد دگرگونی‌های فوق، این سنگ‌ها متحمل دگرگونی پس‌رونده در رخساره شیست سبز شده‌اند. مشاهدات صحرایی، پتروگرافی و کانی‌شناسی بیانگر تفاوت‌های بارز بین این دو رخدادهای متابازیت است. پلاژیوکلاز، کلینوپیروکسن و آمفیبول از سازندگان اصلی سنگ‌ها به‌شمار می‌روند. بیوتیت، ایلمنیت، تیتانومگنتیت و تیتانیت کانی‌های فرعی متابازیت‌ها هستند. از کانی‌های ثانویه می‌توان به کلریت، اپیدوت، لوکوکسن، پومپلئیت و کلسیت اشاره نمود. متابازیت‌های چاه‌پلنگ حاوی مقادیر بالای K2O و TiO2 در مقایسه با متابازیت‌های کوه معراجی هستند. متابازیت‌های کوه معراجی دارای Na2O حدود 86/6 تا 40/8 درصد وزنی هستند که بیانگر اسپیلیتی‌شدن گدازه‌های بالشی به‌واسطه دگرگونی کف اقیانوسی است. دماسنجی هورنبلند- پلاژیوکلاز و فشارسنجی Al در آمفیبول نشانگر شرایط متفاوت دگرگونی است. دماهای تعادل برای چاه‌پلنگ 562 تا 752 درجه‌سانتیگراد در فشار 7 تا 8 کیلوبار است. درحالی که دماهای تعادل در ناحیه معراجی 426 تا 520 درجه‌سانتیگراد در فشار 5 تا 6 کیلوبار به‌دست آمده است.