بررسی کارایی شبکه عصبی مصنوعی در مدل‌سازی فرایند حذف مالاشیت سبز با استفاده از پسماند چای و بررسی ایزوترم

آلودگی آب یکی از مشکلات مهم جوامع امروزی است و همزمان با پیشرفت جوامع بشری، این مشکل نیز افزایش می‌یابد. یکی از مهم‌ترین آلاینده‌ها، وجود رنگ در نمونه‌های آبی است. جذب سطحی یکی از موثرترین فرایندها برای حذف این دسته از آلاینده‌ها است. در این پژوهش به بررسی فرایند و شرایط بهینه حذف رنگ مالاشیت سبز از محلول‌های آبی توسط پسماند چای عطری دوغزال پرداخته شد. برای دستیابی به شرایط بهینه حذف آلاینده، پارامترهای غلظت اولیه محلول رنگ، جرم جاذب، مقدار pH اولیه محلول و مدت زمان تماس جاذب و رنگ در دمای آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که با افزایش جرم جاذب و همچنین کاهش غلظت اولیه رنگ، کارایی حذف آلاینده افزایش می‌یابد. همچنین مشاهده شد که در pH قلیایی، بازده حذف رنگ افزایش یافت و با افزایش مدت زمان تماس جاذب و رنگ، میزان حذف رنگ توسط جاذب از محیط آبی بیشتر شد. جذب رنگ مالاشیت سبز بر روی پسماند چای از مدل همدمای فروندلیچ پیروی می‌کند و بازده فرایند، بیش از 95 درصد است. به‌منظور مدل‌سازی فرایند از مدل شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد که نتایج تجربی و نتایج حاصل از مدل شبکه عصبی مصنوعی مطابقت زیادی را نشان دادند و ضریب تعیین رگرسیون برابر با 9981/0 به‌دست آمد. پسماند چای عطری دوغزال به‌عنوان یک جاذب ارزان قیمت و در دسترس می‌تواند برای حذف آلاینده‌های آلی از محیط‌های آبی به‌کار برده شود. همچنین شبکه عصبی مصنوعی به‌عنوان یک روش مناسب برای مدل‌سازی فرایند جذب می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.