بررسی کارآئی روش های تجربی برآورد تبخیر- تعرق مرجع (بر پایه تشتک تبخیر) در اقلیم های مختلف (مطالعه موردی ایران)

در این تحقیق جهت تعیین بهترین روش برآورد تبخیر- تعرق گیاه مرجع در بین روش‌های بر پایه تشت تبخیر برای اقلیم‌های مختلف از آمار واطلاعات هواشناسی روزانه طی 15 سال (2013-1999) در153 ایستگاه سینوپتیک سراسرکشور استفاده شد. تبخیر - تعرق مرجع برای کل ایستگاه‌های سینوپتیک کشور، از 12 روش بر پایه تشتک تبخیر محاسبه شد، همچنین ازروش فائو- پنمن- مانتیث ‌به عنوان روش استاندارد برای ارزیابی دیگر روش‌ها استفاده گردید. برای ارزیابی دقت مدل‌ها از آزمون‌های آماری RMSE،MBE ، R2 و t استفاده بعمل آمد. نتایج نهایی نشان داد که در دو اقلیم خشک و نیمه‌خشک کشور روش‌های محمد و همکاران، فائو- 24 در شرایط خشک و کریستیانسن مناسب‌ترین و روش‌های اشنایدر ،آلن و پروت، راگووانشی و والندر، نامناسب‌ترین روش‌های برآورد تبخیر- تعرق بودند. برای اقلیم مدیترانه‌ای روش‌های محمد و همکاران، کونیکا و اشنایدر، مناسب ترین و روش‌های پرییرا، فائو- 24 در شرایط خشک و راگووانشی و والندر به عنوان نامناسب‌ترین روش‌ها شناخته شدند. در اقلیم نیمه مرطوب روش‌های اشنایدر اصلاح شده، آلن و پروت و پرییرا مناسب‌ترین و روش‌های محمد و همکاران، فائو-24 در شراط خشک و راگووانشی و والندر نامناسب‌ترین روش‌ها بودند. در اقلیم‌های مرطوب و بسیار مرطوب به ترتیب روش‌های اشنایدر اصلاح شده و فائو-56 (آلن ، 1998) بهترین و روشهای پرییرا، فائو24- در شرایط بدون پوشش محمد و همکاران و فائو-24 در شرایط خشک و روش‌های راگووانشی و والندر بدترین روش‌ها بودند. در نهایت مقایسه نتایج حاصل از مطالعات لیسیمتری در اقلیم نیمه خشک صحت روش‌های انتخابی را تایید نمود.