بررسی چگونگی ارتباط بین تمایل به برقراری ارتباط، خودپنداره، آرمان خود در زبان دوم و اعتبار معلم در میان فراگیران خارجی زبان فارسی در ایران

اهمیت چشمگیر تمایل به برقراری ارتباط در یادگیری زبان دوم، بسیاری از محققان را بر‌ آن داشته است تا در پی کشف عوامل مؤثر در بالابردن سطح برقراری ارتباط در میان زبان‌آموزان باشند. این مطالعه به بررسی یک تحقیق تجربی در زمینه­ی ارتباط بین تمایل به برقراری ارتباط، خود پنداری، آرمان خود در زبان دوم و اعتبار معلم می‌پردازد و همچنین سعی برآن دارد تا تأثیر دو متغیر فردی (خودپنداری و آرمان خود در زبان دوم) و یک متغیر اجتماعی (اعتبار معلم) را بر تمایل به برقراری ارتباط بسنجد. دراین راستا، تعداد 136 نفر از فراگیران خارجی زبان فارسی در این مطالعه مشارکت کردند. این فراگیران با دقت به پرسشنامه‌های تمایل به برقراری ارتباط (Khatib & Nourzadeh, 2014)، خودپنداری (Erten, 2015)، اعتبار معلم (McCroskey & Teven, 1999) و آرمان خود در زبان دوم (Papi, 2010) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و آزمون‌های همبستگی رگرسیون استفاده شد. نتایج یافته­­ها نشان‌ داد که اعتبار معلم، خودپنداری و آرمان خود در زبان دوم به‌طور مستقیم به بهبود تمایل به برقراری ارتباط در میان فراگیران زبان فارسی کمک‌ می‌کنند. در پایان، راهکارهایی برای بهبود تمایل به برقراری ارتباط ارائه می‌شود.