بررسی پارامترهای مؤثر بر افزایش راندمان زوال طبیعی سیانور در خاک

زوال طبیعی سیانور یکی از قدیمی‌ترین روشهایی است که برای تصفیه سیانور موجود در فاضلاب صنایعی همچون صنایع آبکاری و معادن طلا و نقره استفاده شده است. مهم‌ترین مکانیسم مؤثر بر زوال طبیعی سیانور, فراریت (تبخیر) است که پارامترهایی همچون سطح تماس با هوا، تخلخل و رطوبت خاک، غلظت اولیه و شرایط جوّی روی آن اثر می‌گذارند. هدف از این تحقیق، مطالعه روی میزان اثر آن دسته از پارامترهای مؤثر در امر زوال طبیعی سیانور در خاک است که بتوان آنها را به راحتی در طراحی یا بهره‌برداری برکه‌های باطله برای رسیدن به شرایط بهینه تغییر داد. آزمایشهای این تحقیق، به صورت طرح آماری فاکتوریل کاملاً تصادفی اسپلیت در زمان با به کارگیری چهار متغیر زمان, نسبت سطح به عمق, عملیات خاک‌ورزی و غلظت آلودگی اولیه سیانور صورت گرفت. با در نظر گرفتن سه سطح برای متغیر نسبت سطح به عمق, دو سطح برای خاک‌ورزی, دو میزان برای غلظت آلودگی اولیه, و با سه تکرار, تعداد سی و شش پایلوت احداث و غلظت سیانور خاک در آنها در چهار مرحله زمانی اندازه‌گیری شد. تحلیل آماری آنالیز واریانس داده‌های جمع‌آوری شده بر غلظت سیانور خاک نشان داد که زمان، بیشترین تأثیر را نسبت به دیگر متغیرها بر کاهش غلظت سیانور خاک دارد. انجام عمل خاک‌ورزی و نیز افزایش میزان آلودگی اولیه، هر دو باعث افزایش راندمان حذف سیانور خاک شدند. برای یک حجم مشخص خاک آلوده به سیانور, با افزایش نسبت سطح به عمق, میزان غلظت سیانور باقیمانده در خاک سریع‌ترکاهش یافت. از تحلیل رگرسیون داده‌های این تحقیق, مدلی به دست آمد که می‌توان آن را برای پیش‌بینی غلظت سیانور خاک نسبت به متغیرهای زمان, غلظت آلودگی اولیه و نسبت سطح به عمق, به کار برد.