بررسی و تحلیل کارکرد پادگفتمانی نامه‌های نیما یوشیج

گفتمان عرصه­ای برای تولید معناست و پادگفتمان به­کارگیری ترفندها و شگردهایی از جانب گفته­پرداز درجهت حمایت، ترمیم، تعدیل، تأیید، توجیه و تضمین گفته است. در این‌پژوهش، با استفاده از روش توصیفی‌ـ‌تحلیلی، ضمن تبیین کارکرد پادگفتمان‌ها در برقراری ارتباط و نقش آن در فرایند تولید و تداوم معنا، مصادیقی از نامه‌های نیما یوشیج تحت بررسی قرار می­گیرد تا با رویکرد نشانه‌ـ معناشناختی، نشان داده­ شود که نیما در نامه­هایش چگونه ازطریق پادسازی، عناصر معناساز را به‌کار می­گیرد تا بر جنبه­ها­ی ایجابی گفتمان خود تأکید ­کند، گفتمانش را توجیه ­کند، استحکام معنایی آن را بالا ­برد و از این راه باور مخاطب را افزایش ­دهد و او را متقاعد سازد. نتایج این پژوهش، مبین آن است که نیما به‌کمک این ‌هاله­سازی­های گفتمانی، همواره درپی برجسته­سازی زبان خود و ایجاد تحکیم و تداوم معنا در گفته­های خویش است.