بررسی نقش یک‌پارچگی بین مدیریت کیفیت جامع و مدیریت تکنولوژی ‌در تعیین عملکرد‌های کیفیت و نوآوری(پژوهشی در مورد شرکت‌های تولیدی استان مرکزی)

این مقاله بر اساس انجام یک مطالعه‌ی توصیفی تهیه شده است و طی آن یک‌پارچگی بین مدیریت کیفیت جامع (TQMو مدیریت تکنولوژی و تحقیق و توسعه (TIM)، در راستای پیش‌‌بینی عملکردهای سازمان در حوزه‌های کیفیت و نوآوری، مورد آزمون قرار می‌‌گیرد. این مطالعه رابطه‌ی بین TQM و TIM را با تأکید بر دو موضوع مهم زیر به انجام می-‌رساند:نخست یک‌پارچگی بین TQM و TIM از طریق بررسی شکاف بین این دو بخش مهم، که در سازمان‌‌ها به‌صورت مجزا از یکدیگر بوده و دارای شرح وظایف متفاوتی هستند، صورت می‌‌پذیرد.در ثانی تأثیر یک‌پارچگی بین TQM و TIM بر روی شاخص‌های عملکرد کیفیت و نوآوری، که اولین و مهم‌ترین منابع در کسب مزیت رقابتی برای سازمان‌‌ها مطرح هستند، مورد آزمون قرار می‌‌گیرد. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از 148 مدیر شاغل در شرکت‌‌های تولیدی دارای بیش از 500 پرسنل، در محدوده‌ی استان مرکزی جمع‌آوری شده و برای تجزیه و تحلیل آن‌ها نیز از تکنیک مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌‌های پژوهش نشان می‌دهد که: TQMدارای قدرت پیش‌‌بینی قوی برای عملکردهای کیفی سازمان است ولی هیچ‌گونه رابطه‌ی مشخص و قابل توجهی با عملکردهای نوآوری ندارد. هم‌چنین TIM دارای قدرت پیش‌بینی برای عملکردهای کیفی سازمان است، ولی شدت آن نسبت به TQM در درجات پایین‌تری قرار دارد، با این وجود دارای رابطه قوی‌تری برای پیش‌‌بینی عملکردهای نوآوری سازمان است. در نهایت این‌که TQM و TIM دارای رابطه‌ی همبستگی با یکدیگر هستند. مهم‌ترین نتیجه‌ی به‌دست آمده از این پژوهش این است که مدیریت تکنولوژی و تحقیق و توسعه‌ی منابعی مناسب برای کاربرد به‌همراه و با هماهنگی با TQM می‌باشند که نتیجه‌ی این تعامل ارتقاء عملکرد‌های کیفیت، و مهم‌تر از آن تقویت عملکردهای نوآوری در سازمان‌‌ها است.