بررسی نقش شیوه آموزش دانشجویان بر ارتقا میزان خلاقیت آنها نمونه موردی، دانشجویان درس درک و بیان محیط در رشته مهندسی معماری

چکیده خلاقیت، حلقه‌ی گمشده‌‌ی آموزش‌‏های معاصر در رشته معماری است. این موضوع در دروس عملی با رویکرد خلق اثری بدیع بیشتر است . با این حال به نظر می‌رسد که نحوه آموزش در این گونه دروس، می‌تواند به رشد خلاقیت آنها کمکشایانی کند. با این هدف در این پژوهش دو شیوه آموزش معماری مبتنی بر استاد و دانشجو را مدل‌های پایه در نظر گرفته و با بررسی تاثیر آن بر درس درک و بیان محیط در طی ترم، به مقایسه میزان خلاقیت دانشجویان پس از اتمام ترم در این دو شیوه پرداخته است. بدین منظور تعداد 80 دانشجو ترم اول معماری دانشگاه آزاد تهران غرب به عنوان جامعه آماری انتخاب شده و با استقرار آنها در دو آتلیه (هر آتلیه شامل 40دانشجو)، با دو شیوه استاد محور و دانشجو محور در طول یک ترم به تدریس درک و بیان محیط برای آنها پرداخته شد. در انتهای ترم با برگذاری آزمون تورنس، به سنجش میزان خلاقیت آنها پرداخته و آزمون‌های آنوا و F برای سنجش میزان معناداری نتایج بهره گرفته شد. نتایج حاکی از آن بود که بین دو شیوه‌ی «استاد محور» و «دانشجو محور»، شیوه‏ی دانشجو محور در ارتقاء سطح خلاقیت دانشجویان درس درک و بیان محیط موفق‌تر بود.