بررسی نقش تعامل تجربه‌های محیط تحصیلی با میانجی‌گری باورهای معرفت‌شناختی بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه چمران اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعامل تجربه‌های محیط تحصیلی با میانجی‌گری باورهای معرفت شناختی بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه چمران اهواز بود. روش مطالعه حاضر همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌های علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 96-1395بودند، که تعداد کل‌ آن‌ها 368 نفربود.از این تعداد 315 نفر به عنوان نمونه‌ی پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. برای گرد آوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌های محیط آموزشی- پژوهشی گراوند(1391)؛ باورهای معرفت‌شناسی شومر(1990) و خودکارآمدی پژوهشی صالحی(1390) استفاده شد.برای تحلیل داده‌ها از نرم افزار21 ,amos spss 22استفاده شد، نتایج نشان داد که مدل پژوهش با داده‌های گردآوری شده از دانشجویان تحصیلات تکمیلی برازش دارد و باورهای معرفت‌شناسی میانجی رابطه‌ی تجربه‌های محیطی و خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان می-باشد. همچنین بین محیط آموزشی – پژوهشی و تمام مؤلفه‌های باورهای معرفت‌شناسی به‌جزء باور سریع بودن یادگیری رابطه‌ی مستقیم وجود داشت، علاوه بر این بین تمام مؤلفه‌های باورهای معرفت‌شناسی به‌جزء باور قطعی بودن دانش با خودکارآمدی پژوهشی رابطه‌ی مستقیم وجود داشت، همچنین بین محیط آموزشی- پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی رابطه‌ی مستقیم وجود داشت. در مجموع باورهای معرفت‌شناسی به عنوان یک میانجی با نفوذ می‌تواند بر خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان تأثیر گذار باشد، لذا نقش محوری باورهای معرفت‌شناسی باید در کانون توجه مداخلات و برنامه ریزی‌های مرتبط با افزایش خودکارآمدی پژوهشی دانشجویان باشد.