بررسی میزان پذیرش و امکان پیاده‌سازی فناوری اطلاعات در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بر اساس مدل دیویس (TAM)

سابقه و هدف: امروزه فناوری و تحولات آن به یکی از عناصر استراتژیک در سازمان‌ها تبدیل شده است، به طوری که تحولات و تکامل فناوری بیش از خود آن، آثار و پیامدهای چشمگیری در سیستم‌های اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان پذیرش و امکان پیاده‌سازی مدل پذیرش فناوری دیویس در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است. مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است. نمونه‌ها شامل 200 نفر از کارکنان شاغل دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی تهران بودند که با فناوری اطلاعات سروکار داشتند. نمونه‌گیری غیر تصادفی و مبتنی بر هدف بود. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته 4 قسمتی شامل 35 سؤال بر اساس سؤالات پرسشنامه دیویس بود که در شش بخش: درک بهکارگیری آسان فناوری اطلاعات، درک سودمندی استفاده از فناوری اطلاعات، نگرش به استفاده از فناوری اطلاعات، ویژگی برون‌داد، لذت مورد انتظار و تمایل به استفاده از فناوری اطلاعات تنظیم شده بود. اعتبار ابزار از روش شاخص اعتبار محتوا و صوری محاسبه شد. برای بررسی پایایی ابزار از روش همسانی درونی استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین سنی کارکنان 5/38 سال بود و بر اساس مدل پذیرش فناوری دیویس، 65% فناوری اطلاعات را پذیرفته،20% در مرحله گذر پذیرش فناوری اطلاعات بوده و 15% هنوز به مرحله پذیرش وارد نشده‌ بودند. بیشترین همبستگی در ابعاد الگوی پذیرش فناوری اطلاعات، مربوط به آسان شدن کارها با به‌کارگیری فناوری اطلاعات و نگرش کار با فناوری اطلاعات بود. کمترین میزان همبستگی بین سرگرم بودن و نتایج حاصل از ویژگیهای برون‌داد با فناوری اطلاعات بود. نتیجه‌گیری: نگرش به استفاده از فناوری اطلاعات با درک به‌کارگیری آسان همبستگی مستقیم و مثبت و بالایی دارد. مهمترین عامل در الگوی پذیرش فناوری، درک به‌کارگیری آسان می‌باشد که با مطالعه حاضر همخوانی دارد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می‌رسد مسؤولین آموزش بایستی به تشویق افراد جامعه در امر به‌کارگیری فناوری اطلاعات از طریق ترغیب گروههای هدف توجه بیشتری نمایند و با ایجاد بسترهای مناسب، آموزش گروهی در محیطهای علمی داشته باشند