بررسی میزان شیوع اکسیور و برخی عوامل مرتبط با آن درکودکان کودکستانی و دبستانی مناطق شهری استان سمنان ( 1384 )

سابقه و هدف: ابتلاء به اکسیور یکی از عفونت‌های شایع در میان کودکان در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان شیوع انگل اکسیور (آنتروبیازیس) درکودکان دوره کودکستان و دبستان مناطق شهری شهرستان‌های استان سمنان (سمنان، شاهرود، گرمسار و دامغان) و تعیین برخی عوامل مرتبط با آن می‌باشد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی می‌باشد که در آن 688 نفر از کودکان مدارس ابتدائی و کودکستان‌های مناطق شهری استان سمنان به روش چند مرحله ای انتخاب شدند و به روش آزمایش اسکاچ تست (گراهام) مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از آزمون کای‌اسکوئر و رگرسیون لجستیک در سطح معنی‌داری 5 درصد تحلیل شدند. یافته‌ها: شیوع اکسیور در افراد مورد بررسی 5/12 درصد (در کودکستانی ها 1/8 درصد و در دانش آموزان ابتدائی 4/13درصد) بوده است. شهرمحل زندگی ارتباط معنی داری با آلودگی به اکسیور داشته، به طوری که دانش آموزان مشغول به تحصیل در دامغان، 47/2 برابر دانش آموزان سمنانی در معرض آلودگی به کرم اکسیور می باشند (87/4-26/1 CI: ٩٥%، 47/2OR=). هم‌چنین‌ دانش آموزانی که سطح سواد مادرشان راهنمایی یا دبیرستان بوده است، در مقابل دانش آموزانی که مادرشان بی سواد یا تحصیلات ابتدایی دارند، در خطرکم‌تر آلودگی به اکسیور می‌باشند (84/0-29/0 CI :٩٥% ،49/0OR= ). عدم شستشوی مرتب دست‌ها پس از توالت 94/1 برابر خطرآلودگی را افزایش می‌دهد (26/3-15/1 CI:95%، 94/1 OR=). خطرآلودگی به اکسیور در کودکانی که احساس خستگی دارند 61/2 برابر کودکانی است که چنین احساسی را ندارند (25/5-30/1 CI: 95%، 61/2OR=). سابقه قبلی آلودگی به اکسیور 73/2 برابر خطر آلودگی بعدی را افزایش می‌دهد (71/4-58/1 CI :95%، 73/2= OR). نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج مطالعه، لازم است به مادران (به خصوص مادران بی سواد و یا با سطح سواد پایین) و کودکان از طرف کارکنان محترم مراکز بهداشتی و مربیان بهداشت مدارس در زمینه بهداشت فردی و محیطی آموزش‌های لازم داده شود. بدیهی است این آموزش تا دستیابی افراد جامعه (بالاخص زنان) به سطح سواد مناسب باید ادامه داشته باشد. این اقدام در دامغان از اولویت بیش‌تری برخوردار است.