بررسی میزان رسوب‌زایی با استفاده از واحدهای همگن روی کاربری‌های اراضی و سازندهای زمین-شناسی (مطالعه‌ی موردی: حوضه‌ی آبخیز تنگ بستانک، استان فارس)

شناسایی مناطق مولّد رسوب و تعیین سهم آن­ها در تولید رسوب از مهم­ترین مصادیق مدیریت خاک به منظور بهره­برداری مطلوب آن می­باشد. هدف از تحقیق حاضر تعیین واحدهای همگن بر روی کاربری­های اراضی و سازندهای زمین­شناسی جهت اندازه­گیری میزان مشارکت و اهمیّت­نسبی آن­ها بر رسوب خروجی بود. بر این اساس از مدل­های Fargas، BLM و اندازه­گیری مستقیم رسوب استفاده شد. سپس با استفاده از نقشه­ی سیمای فرسایش واحدهای همگن روی نقشه­ی کاربری­های اراضی و سازندهای زمین­شناسی استـخراج شد و میزان رسوبات تولیدی حاصل از فرسایش سطحی، شـیاری و خندقی اندازه­گیری شد. با احتساب مجموع میانگین رسوب اندازه­گیری شده در هر کاربری، سازند و نیز احتساب مساحت هر کدام، میزان مشارکت از کل رسوب تولیدی مشخص شد. نتایج نشان داد کاربری اراضی مرتع با کدهای B S33R42G21، C S34R43G32  و D S34R43G32با مجموع میانگین73/38 تن در هکتار و سازند رازک با کدهایC S43R42G21  وD s44R43G32 با مجموع میانگین 83/17 تن در هکتار بیشترین مقدار تولید رسوب داشتند. بیشترین سهم تولید رسوب مربوط به کاربری اراضی مرتع با مقدار 9/64% و سازند آسماری با مقدار 43/55% می­باشد. سازند بختیاری و اراضی زراعی کمترین اهمیّت ­نسبی را در فرسایش و تولید رسوب دارند.