بررسی موتاسیون ژن های grlA و norA در جدایه های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به فلوروکینولون ها

چکیده زمینه و هدف. فلوروکینولون‌ها دسته ای از آنتی‌بیوتیک‌های پرکاربرد و با طیف اثر وسیع هستند که مقاومت نسبت به آنها رو به گسترش است. از مکانیسم‌های مهم مقاومت به فلوروکوئینولون‌ها در استافیلوکوکوس اورئوس، موتاسیون درgrlA یک زیرواحد توپوایزومراز نوع II و موتاسیون پمپ افلاکس norA است. هدف از پژوهش حاضر بررسی موتاسیون ژن‌های grlA و norA در جدایه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون بود.   روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 85 جدایه استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های بالینی مختلف با استفاده از روش‌های کشت و مولکولی شناسایی گردید. مقاومت این جدایه‌ها به فلوروکینولون‌ها با روش انتشار از دیسک و MIC سیپروفلوکساسین، به روش براث ماکرودایلوشن تعیین شد. جهت  بررسی ارتباط بین موضع عفونت و وضعیت مقاومت به هر دارو از آزمون آماری مجذور کای بهره برده شد. برای معنی‌دار بودن نتایج لحاظ شد(05/0p<). موتاسیون در ناحیه تعیین کننده مقاومت به کینولون‌ها در ژن grlA و موتاسیون ژن norA سویه‌های مقاوم، از طریق تکثیر این ژن‌ها در واکنش PCR و بررسی توالی نوکلئوتیدی محصول، تعیین گردید.   یافته‌ها: در این بررسی 20 درصد جدایه‌ها به همه آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون مورد مطالعه مقاوم بودند. به کمک آزمون آماری مشخص شد که تفاوت معنی‌داری بین مقاومت به فلوروکینولون‌ها در جدایه‌های مورد مطالعه و محل عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در مبتلایان وجود ندارد. MIC سیپروفلوکساسین در جدایه‌های مقاوم به فلوروکینولون بین512ـ32 میکروگرم در میلی‌لیتر متغیر بود. دو موتاسیون منفرد S80F و P144S و یک الگوی موتاسیون دوگانه S80F + P144S در ژن grlA سویه های مقاوم به فلوروکینولون استافیلوکوکوس اورئوس شناسایی گردید، ولی در ژن norA سویه‌های مقاوم هیچ موتاسیونی دیده نشد. هم‌چنین بین میزان MIC در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین و جهش در ژن grlA ارتباطی مشاهده نشد.   نتیجه‌گیری: جهش در ژن grlA یکی از مهم‌ترین مکانیسم‌های مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه‌های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس در رشت بوده اغلب و سویه‌های مقاوم، موتاسیون شایع در کدن 80 این ژن را کسب کرده‌اند.