بررسی مقدماتی فیلوژنی و ساختار ژنتیکی میگوی موزی (Fenneropenaeus merguiensis) در خوریات لافت و سیریک خلیج فارس با استفاده از توالی‌یابی ژن میتوکندریایی 16S rRNA

میگوی موزی با نام علمی Fenneropenaeus merguiensis از مهم‌ترین گونه‌های میگو در خلیج فارس است که حدود 60 درصد از صید میگوی استان هرمزگان را تشکیل می‌دهد. با توجه به اهمیت این گونه در چرخه صید و صیادی، فیلوژنی و ساختار ژنتیکی جمعیت این گونه در خوریات لافت و سیریک خلیج فارس با روش توالی‌یابی ژن میتوکندریایی 16S rRNA بررسی شد. نتایج توالی‌یابی ژن 16S rRNA 10 میگوی نمونه‌برداری شده که شامل 448 باز هم‌ردیف شده بود، یک جایگاه ژنی مونومورف، 447 جایگاه ژنی پلی‌مورف و 7 هاپلوتیپ نشان داد. هیچ گونه چند شکلی اضافه و حذف مشاهده نشد. مقدار F-statistic در سطح اطمینان 95 درصد بین دو جمعیت میگوی خوریات لافت و سیریک (برابر با 14/0) معنی‌دار نبود (08/0 = P value). ترسیم درخت‌های تکاملی ساختار جغرافیایی مشخصی را بین دو منطقه نشان نداد. میانگین مقدار آزمون تاجیما و Fu's FS بین دو جمعیت (به ترتیب برابر با 61/2 و 33/10) معنی‌دار نبود که مؤید عدم بسط جمعیتی بین نمونه‌های دو منطقه است. میزان تنوع هاپلوتیپی و نوکلئوتیدی نمونه‌های دو منطقه به ترتیب 004/0 ± 933/0 و 802/0 ± 672/0 محاسبه شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که F. merguiensis در خوریات لافت و سیریک از تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار است اما با توجه به میزان شاخص جدایی جمعیت و حد معنی‌دار بودن، نمی‌توان با یقین جمعیت‌ها را یکی دانست. نتایج تحقیق حاضر می‌تواند در مدیریت شیلاتی مبتنی بر بازسازی ذخایر و حفظ تنوع ژنتیکی هریک از جمعیت‌ها مدنظر قرار گیرد.