بررسی مقاومت گونه‌های مختلف درختی در مقابل صدمات بهره‌برداری (زخم تنه) (مطالعه موردی: سری یک ناو اسالم)

در این تحقیق مقاومت شش گونة درختی در جنگل‌های سری یک ناو اسالم در مقابل صدمات بهره‌برداری (زخم تنه) پس از گذشت دوازده سال بررسی شد. وسعت و شدت خسارت واردآمده بر درختان باقی‌مانده، بلافاصله پس از اتمام عملیات بهره‌برداری، در سال 1380، از طریق نمونه‌برداری منظم تصادفی و پلات‌های دایره‌‌شکل 10 آری، جمع‌آوری شد. درختان صدمه‌دیده و وضعیت زخم‌ها در سال 1392دوباره بررسی شد. نتایج نشان داد مقاومت درختان در برابر صدمات بهره‌برداری با گونه و قطر و اندازة زخم آن‌ها ارتباط دارد (01/0> P). گونة نم‌دار کمترین توانایی ترمیم زخم‌ را دارد؛ طوری که 9/76 درصد زخم‌ها به پوسیدگی و 7/7 درصد به نابودی منجر شد. بعد از نم‌دار، گونة راش بیشترین حساسیت را در مقابل زخم‌های صدمات بهره‌برداری دارد؛ طوری که بیشترین فراوانی زخم‌های باز بدون پوسیدگی با 8/28 درصد در این گونه مشاهده شد. توانایی ترمیم زخم در گونة ممرز بیشتر از سایر گونه‌هاست؛ طوری که 1/78 درصد زخم‌های حاصله از بهره‌برداری به طور کامل بسته شده بود. نتایج نشان داد 6/85 درصد زخم‌های کوچک‌تر از 25 سانتی‌متر مربع پس از دوازده سال ترمیم شدند. هیچ‌یک از زخم‌های بزرگ‌تر از 1001 سانتی‌متر مربع ترمیم نشدند. درختان با قطر برابر سینة کمتر از 20 سانتی‌متر کمترین و درختان با قطر برابر سینة 41 تا 60 سانتی‌متر بیشترین مقاومت را در برابر زخم‌های تنه داشتند. کاهش صدمات بهره‌برداری بر تودة باقی‌مانده در مدیریت تک‌گزینی به سازماندهی مناسب عملیات قطع و خروج چوب از جنگل نیاز دارد.