بررسی مطالبات زنان در آثار داستان‌نویسان زن از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی

نقد و بررسی سیمای زن در ادبیّات داستانی معاصر ایران و ارائة باورهای زنانه نسبت به زن سبب شد تا تاریخ ادبیّات داستانی معاصر را از انقلاب مشروطه تا انقلاب اسلامی با نیّت شناخت نقش زنان داستان نویس درافزایش بن‌مایه‌های داستان‌نویسی بررسی کنیم. پس از بررسی دقیق معلوم شد باوجود محدودیّت‌های بسیاری که درآغاز، فضا را برای آفرینش‌های ادبی زنان تنگ کرده، آثاری پدید آمد که گرچه ارزش ادبی چندانی نداشتند، امّا به جهت حضور بانوان ایرانی در عرصة ادبیّات داستانی واجد اهمیت هستند. در این جستار کوشش نگارنده بر این بوده است که به چنین پرسش­هایی بپردازد: آیا میان رویداد تاریخی مهمی مثل انقلاب مشروطه با داستان‌نویسی زنان رابطه‌ای وجود دارد ؟ داستان نویسان زن پس از ورود به عرصه داستان‌نویسی مضامین مربوط به خود، خواسته‌ها و مطالباتشان را چگونه دنبال کرده‌اند؟ میزان توفیق ایشان در نشان دادن انتظارات و توقعات مورد نظر خود تا چه اندازه بوده و تا چه حد زندگی و وضعیت آن‌ها در داستان‌هایشان انعکاس یافته است؟ پژوهنده در پایان دریافت که داستان نویسان زن در دوران مذکور، به گواه آثارشان بیش از هر چیز با دغدغه‌های عدالت‌خواهانه و آزادی‌خواهانه می‌نوشتند و تلاطمات و پرسش‌ها و بن‌بست‌ها و حسرت‌های مشترک خود را برملا کرده و با داستان‌گویی فضایی برای تنفس، ‌عرض اندام و بالیدن فراهم آورده‌اند.