بررسی مدیریت کمی و کیفی سیلاب شهری با مدل EPA-SWMM ؛ مطالعه موردی منطقه 22 تهران

مخروط افکنه‌ها مکان‌هایی می‌باشند که با نفوذپذیری بالا، بیشترین سهم را در تغذیه آبخوان‌ها دارا می‌باشند. اما با گسترش شهرنشینی و ساخت و ساز بر روی مخروط افکنه‌ها، علاوه بر کاهش نفوذپذیری و کاهش سهم آبخوان‌ها از بارش، سیلاب‌های متعددی در سطح رخ می‌دهد. در این پژوهش به بررسی مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری در بخشی از منطقه 22 تهران پرداخته شده است.  انتخاب بهترین راهکارهای مدیریتی، که یکی از راهکارهای نوین و مؤثر مدیریت کمی و کیفی رواناب شهری است، می‌باشد. با استفاده از نرم افزار EPA-SWMM دو راهکار جوی- باغچه و سیستم ماند بیولوژیکی یا پشت بام سبز، درکنترل دبی جریان،  بارآلودگی و غلظت کل جامدات معلق مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که راهکار مدیریتی پشت‌بام سبز با متوسط کاهش 2/18 درصد نسبت به جوی باغچه با متوسط کاهش7/9 درصد، ازعملکرد بهتری در کاهش پیک رواناب اوج خروجی ازحوضه برخورداراست. همچنین راهکار مدیریتی پشت‌بام سبز بطور متوسط 7/18درصد و جوی باغچه 12درصد غلظت کل جامدات معلق را کاهش داده‌اند. لذا راهکار مدیریتی پشت بام سبز به عنوان بهترین راهکارهای مدیریتی برای محدوده مورد مطالعه انتخاب گردید.