بررسی فلور، شکل زیستی، پراکنش جغرافیایی، تغییر تنوع و یکنواختی گونه‌ای تحت تأثیر فواصل مختلف چرایی از کانون‌های بحرانی در دامنه‌های جنوب شرقی سبلان

پژوهش حاضر، با هدف بررسی ترکیب، ویژگی‌ها و تنوع گونه‌ای تحت تأثیر شدت‌های مختلف چرایی در سه فاصله از روستاهای آلوارس، لاطران و ورگسران در دامنه‌های جنوب شرقی سبلان انجام شد. طی عملیات میدانی، جمع‌آوری و شناسایی گیاهان بر اساس منابع و فهرست گونه‌های گیاهی انجام شد. در مجموع، 78 گونه گیاهی متعلق به 22 تیره و 62 جنس شناسایی شد. تیره Asteraceae با 13 جنس و 16 گونه، تیره Poaceae با 7 جنس و 11 گونه و تیره Fabaceae با 5 جنس و 10 گونه بیشترین تعداد گونه را در سطح سه روستا دارا هستند. همچنین، بر اساس سیستم طبقه‌بندی Raunkiaer (1934) به ترتیب: 69 درصد همی‌کریپتوفیت، 18 درصد تروفیت، 12 درصد کامه‌فیت و 1 درصد ژئوفیت در منطقه رویش دارند. از نظر پراکنش جغرافیایی، 54 درصد گیاهان به ناحیه ایرانی-تورانی، 19 درصد به نواحی ایرانی-تورانی و اروپا-سیبری، 3 درصد به ناحیه اروپا-سیبری و 24 درصد به سایر نواحی تعلق دارند. نتایج حاصل از تحلیل شاخص‌های عددی تنوع (سیمپسون و شانون-واینر) و یکنواختی (کومارگو و اسمیت-ویلسون) در هر کانون بحران با توجه به افزایش فاصله از آن نشان داد که در هر سه جایگاه (9 ترانسکت)، با افزایش فاصله از کانون بحران، روند معنی‌داری در تنوع و یکنواختی گونه‌ای مشاهده نمی‌شود و بنابراین نمی‌تواند شاخص‌های مناسبی جهت بررسی اثر شدت چرا بر پوشش گیاهی در قالب کانون بحرانی روستا در مراتع سبلان باشد.