بررسی فعالیت سیستم ایمنی متعاقب استفاده از سیستم‌های مختلف بیان انرژی و اسیدهای آمینه‌ی جیره در جوجه‌های گوشتی سویه آرین

زمینه مطالعه: علیرغم اینکه پاسخ‌های سیستم ایمنی و فیزیولوژیک بدن تحت تأثیر نوع و سطح مواد مغذی جیره هستند، جیره‌نویسی در طیور عمدتاًً بر‌اساس شاخص‌های تولیدی انجام می‌شود و از شاخص‌هایی ایمنی چشم‌پوشی می‌شود. هدف: تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات تنظیم جیره‌ غذایی مطابق با سیستم‌های مختلف بیان انرژی (انرژی قابل متابولیسم حقیقی و ظاهری تصحیح شده برای ازت) و اسیدآمینه (کل و قابل هضم) بر عملکرد و پاسخ‌های سیستم ایمنی جوجه‌های گوشتی سویه آرین طراحی و اجرا شد. روش کار: در این پژوهش تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی آرین در 8 گروه آزمایشی (تیمار) با 6 تکرار و هر تکرار(واحد آزمایشی) شامل 30 قطعه جوجه‌ی یک‌روزه آرین، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با روش فاکتوریل (2×2×2) شامل دو معیار بیان انرژی خوراک (TMEn و AMEn)، دو معیار بیان اسیدآمینه خوراک (TAAFوDAAF) و دو شیوه‌ی بیان نیاز اسیدآمینه‌ای پرنده (TAAR و DAAR) طی دو دوره پرورش (21-1 و 42-22 روزگی) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد هنگامی که مبنای جیره‌نویسی استفاده از سیستم انرژی قابل متابولیسم حقیقی تصحیح شده برای ازت و اسیدآمینه قابل هضم متناسب با نیاز پرنده باشد، بازدهی تولیدی بیشتری حاصل می‌شود. اگرچه بهترین پاسخ‌ آنتی‌بادی علیه گلبول قرمز گوسفندی و کمترین نسبت هتروفیل به لمفویست مربوط به تیمارهایی بود که با جیره‌های تنظیمی مطابق با سیستم انرژی قابل متابولیسم ظاهری تصحیح شده برای ازت تغذیه شده بودند و سطوح بالاتری از مقدار اسیدآمینه استاندارد مورد نیازدریافت کرده بودند. نتیجه‌گیری نهایی: بهگزینی برای افزایش سرعت رشد در طیور، باعث تقویت فرایندهای متابولیک و فیزیولوژیک در راستای استفاده از خوراک شده و سهم کمتری از مواد مغذی جیره به سایر سیستم‌های حیاتی بدن اختصاص داده خواهد شد. استفاده از سیستم‌های TMEn و DAA جهت جیر‌نویسی، باعث بهبود عملکرد تولیدی و تضعیف پاسخ‌های ایمنی می‌شود. لذا پیشنهاد می‌شود در شرایط عادی پرورش، جیره‌های غذایی بر‌اساس سیستم‌های TMEnوDAA تنظیم شوند، ولی در مواقعی که احتمال ایجاد تنش وجود دارد جهت اطمینان از تقویت و بهبود سیستم ایمنی از سطوح بالاتر انرژی و اسیدآمینه در جیره استفاده شود.