بررسی فراوانی مقاومت دارویی ایزوله های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم و شناسایی ژن van A/B در میان سویه های مقاوم به ونکومایسین با روش PCR در بیمارستان های ایلام و کرمانشاه

زمینه اهداف: در دو دهه اخیر،انتروکک ها مقاومت گسترده ای به تعدادی از آنتی بیوتیک ها کسب کرده اند که این امر سبب پیچیدگی در درمان عفونت های ناشی از باکتریها گردیده است. امروزه انتروکوکهای مقاوم به غلظت های گوناگونی از ونکومایسیس به طور تصاعدی از سراسر دنیا گزارش می شود. ژن های vanA و vanB در انتروکوکها مسئول مقاومت به غلظت بالایی از ونکومایسیس می باشد. در تحقیق حاضر از مقاومت دارویی گونه های مختلف انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم بر علیه ونکومایسین و 12 آنتی بیوتیک اختصاصی تعیین گردید،ضمنا حضور ژن های vanA/B در گونه های مقاوم ونکومایسین مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: 180 نمونه انتروکوک از بیمارستان کرمانشاه و ایلام جمع اوری گردید.گونه های انتروکوک با روش های متداول استاندارد شناسایی شده و آزمون حساسیت به آنتی بیوتیک ها طبق روش استاندارد دیسک دیفیوژن CLSI انجام شد.مقاومت دارویی (MIC) با روش E.test بر روی نمونه های مقاوم به ونکومایسین انجام پذیرفت سپس با استفاده از روش PCR فراوانی ژن های vanA و vanB مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از بین 180 نمونه ایزوله، 128 نمونه انتروکوکوس فکالیس و 52 نمونه انتروکوکوس فاسیوم شناسایی شدند. نتایج آزمون حساسیت به آنتی بیوتیک ها نشان داد که 1/61 درصد سویه ها اریترومایسین 4/59 درصد به امپی سیلین 2/2درصد به جنتامایسین 3/18 درصد به سفوتاکسیم، 3/8 درصد به ونکومایسین، 5/5 درصد به مروپنم، 1/36 درصد به کلرامفنیکل،1/31 درصد به استرپتومایسین، 4/24 درصد به تتراسایکلین،4/14 درصد به لینکومایسین،1/21 درصد به تیکوپلائین و 8/3 درصد به آمیکاسین و سیپروفلوکساسین مقاوم بودند. MIC برای نمونه های مقاوم به ونکومایسیس بین 32 تا 256 میکروگرم بدست آمد. از بین 15 نمونه مقاوم به ونکومایسین، ژن vanA و در 12 سویه مشاهده گردید ولی در هیچ سویه ای ژن vanB مشاهده نشد. نتیجه گیری: بررسی نتایج حاصله از این مطالعه نشان می دهدکه فراوانی ژن vanA در بین ایزوله های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین خیلی شایع نبوده و ژن vanA صرفا در 12 مورد از سویه های ایزوله مشاهده گردید.درحالی که ژنvanB در هیچ کدام از سویه ها یافت نشد.