بررسی فراوانی افکار خودکشی در دانشجویان علوم پزشکی

  مقدمه: آموزش، تجربه‌ای پر استرس می باشد و بدیهی است که این استرس در گروه‌های خاص جامعه چون دانشجویان و به ویژه در رشته‌های علوم پزشکی به دلیل همراه بودن استرس‌های محیط آموزشی با محیط بالینی می تواند پیامدهای جسمی و روانی متعددی به همراه داشته باشد. هدف:‌ این مطالعه با هدف تعیین فراوانی افکار خودکشی در دانشجویان پرستاری مامایی و مرکز فوریت‌های پزشکی در سال 1389 در ایرانشهر انجام شده است. مواد و روش‌ها: این پژوهش، مطالعه‌ای توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است. مشارکت کنندگان 288 دانشجوی پرستاری مامایی و مرکز فوریت های پزشکی شهر ایرانشهر بودند که در زمان اجرای پژوهش (از اردیبهشت تا پایان خرداد ماه 1389) در یکی از رشته‌های فوق مشغول به تحصیل بوده و به روش تمام شماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سنجش افکارخودکشی بِک بود. داده‌ها پس از جمع آوری، با به کارگیری آمار توصیفی و آزمون‌های کای دو، فیشر و ضریب همبستگی پیرسون توسط نرم افزار SPSS16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (05/0 = α). یافته‌ها: میانگین نمره افکارخودکشی در نمونه مورد بررسی (83/16)73/20 بود. افکار خود کشی در بین 4/26% دانشجویان وجود داشت که 17% فکرخودکشی و 4/9% آمادگی جهت خودکشی داشتند. وجود این افکار با جنس، تأهل و مقطع تحصیلی رابطه معنی داری داشته (05/0‌>P) اما با سن، رشته تحصیلی و اشتغال دانشجو ارتباط معنی داری نشان نداد(05/0‌. نتیجه‌گیری: ضروری است خدمات مشاوره ای، کلاس‌های آموزشی راه‌های مبارزه با استرس و زندگی سالم برای دانشجویان برنامه ریزی گردد و حتی الامکان از افراد مجرب دعوت شود تا آزمون‌های روانشناختی مختلف را به عنوان تست غربالگری در سطح دانشگاه‌ها و حتی مدارس استفاده کنند که با تشخیص به موقع مشکلات روانی این قشر کارآمد، از آسیب‌های جبران ناپذیر آنها در آینده جلوگیری شود.