بررسی فراوانی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت های پوست و بافت نرم و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پوست رازی تهران طی سال های 94-1393

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس رایج ­ترین عامل ایجاد عفونت پوست و بافت نرم است. این مطالعه به­ منظور تعیین فراوانی اسـتافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از عفونت­ های پوست و بافت نرم و تعیین الگوی حساسیت آنتی­ بیوتیکی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان پوست رازی تهران انجام شد. مواد و روش­ ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی روی 400 بیمار دارای عفونت پوست و بافت نرم مراجعه ­کننده به بیمارستان پوست رازی تهران طی سال­ های 94-1393 انجام پذیرفت. از سواپ­ های استریل برای جمع ­آوری نمونه از عفونت­ های پوستی استفاده شد. ایزوله ­های استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از تست­ های بیوشیمیایی نظیر رنگ ­آمیزی گرم، کاتالاز، کواگولاز، تست DNase و تخمیر قند مانیتول تایید گردید. الگوی حساسیت آنتی­ بیوتیکی با روش انتشار دیسک براساس الگویCLSI  انجام پذیرفت. نتایج: از 400 بیمار، 205 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس (3/51 درصد) جداسازی و شناسـایی شـد. تعداد 96 ایزوله (8/46 درصد) استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی­ سیلین (MRSA) بودند. هم­ چنین، 6/94 درصد مقاوم به پنی ­سیلین بوده و همه ایزوله ­ها به ونکو­مایسین و لینزولید حساس بودند. حساسیت به داپتومایسین (98 درصد) بود و 116 ایزوله (6/56 درصد) مقاوم به چنددارو (MDR) بودند. نتیجه گیری: بیش از نیمی از عفونت ­های پوست و بافت نرم در این مطالعه ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس بود و بیش از 48 درصد از ایزوله ­ها مقاوم به متی­ سیلین بودند. بیشترین مقاومت به پنی­ سیلین مشاهده شد.