بررسی غلظت کادمیوم، مس و روی در اندام‌های مختلف موش مغان (Microtus socialis) دراستان کرمانشاه

جوندگان نسبت به آلودگی‌ فلزات حساس بوده و به­دلیل شباهت بین الگوی توزیع فلزات در بافت‌های بدن انسان و بافت‌های بدن جوندگان می‌توانند به‌عنوان نمونه­ مطالعاتی مناسب، مورد بررسی قرارگیرند. هدف از این تحقیق بررسی میزان فلزات کادمیوم، مس و روی در اندام­های عضله، کبد، استخوان و کلیه موش مغان (Microtus socialis) دراستان کرمانشاه است. در این بررسی، 12 موش مغان (6 نر و 6 ماده) به­روش تله­شرمن در سال 1396 جمع‌آوری شد. میزان فلزاتمس، روی و کادمیوم با استفاده از دستگاه جذب اتمی مدل Phonix 986 اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد تفاوت معنی­داری بین غلظت فلزات روی، مس و کادمیوم در اندام­های مختلف موش مغان وجود داشت (0/01>p). بیش­ترین وکم­ترین میزان فلز روی به­ترتیب در بافت کبد (15/68 میکروگرم/ گرم وزن تر) و استخوان (5/38 میکروگرم/ گرم وزن تر) مشاهده شد. بیش­ترین میزان فلز مس در بافت کبد (13/31 میکروگرم/ گرم وزن تر) و کم­ترین میزان آن در عضله (4/67 میکروگرم/ گرم وزن تر) وجود داشت. بیش­ترین و کم­ترین غلظت کادمیوم به­ترتیب در بافت­های کبد (2/36 میکروگرم/ گرم وزن تر) و استخوان (1/19 میکروگرم/ گرم وزن تر) مشاهده شد. غلظت فلزات روی در عضله و کلیه (0/01>p)، مس در عضله، کبد و استخوان و کادمیوم تنها در استخوان (0/05>p) بین جنس نر و ماده اختلاف معنی­داری مشاهده شد. با مقایسه غلظت پس­زمینه و میزان غلظت­­های مورد بررسی فلزات در بافت کبد بیانگر این مطلب است که فلزات در محدوده پس­زمینه قرار دارند و به حد بحرانی نرسیده­اند.