بررسی عوامل موثر بر بهبود عملکرد دورکاری در دستگاههای اجرایی کشور با رویکرد فصل اول قانون تحول اداری دولت

امروزه با رشد فناوری اطلاعات و افزایش مشاغل مبتنی بر آن به مرور زمان کار فیزیکی به سمت تبدیل شدن به کارهای مجازی حرکت می‌کند. با توسعه مشاغل مبتنی بر فناوری اطلاعات واژه دورکاری یعنی کار از راه دور بدون نیاز به حضور فیزیکی در سازمان‌های دولتی ملموس‌تر می‌شود. در عصر جدید دورکاری می‌تواند به عنوان یک عامل توسعه بهره‌وری در سازمان‌ها ایفای نقش کند. در این میان عواملی که می‌تواند موجب رشد و بهبود عملکرد دورکاری شود از اهمیت دوچندانی برخوردار خواهد بود. زیرا این عوامل با تأثیر بر دورکاری می‌توانند موجبات رشد و تعالی سازمان را فراهم سازند. بر این اساس در این پژوهش به بررسی عوامل مؤثر بر بهبود عملکرد دورکاری در سازمان امور مالیاتی و اداره کل اقتصاد و دارایی استان تهران پرداخته شد. در این مطالعه، روش انجام تحقیق پیمایشی بود. جامعه آمـاری، شامل کارشناسان و مدیران سازمان امور مالیاتی و اداره کل اقتصاد و دارایی استان تهران که به نحوی با دورکاری در ارتباط بودند می‌باشد تعداد 127 پرسشنامه توسط آنان تکمیل شد. اطلاعات گردآوری شـده توسط نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ها نشان داد که ابعاد ساختاری، رفتاری و زمینه‌ای سازمان اثر مثبت و معناداری بر بهبود عملکرد دورکاری در اداره امور اقتصاد و دارایی و سازمان امور مالیاتی استان تهران دارد. بر اساس رتبه‌بندی که توسط آزمون فریدمن انجام گردید ابعاد ساختاری بیشترین و ابعاد رفتاری کمترین تأثیر مثبت را بر بهبود عملکرد دورکاری داشته است.