بررسی عوامل مؤثر بر صلاحیت‌ تسهیلگری کارشناسان ترویج کشاورزی

تحقیق پیمایشی حاضر با هدف بررسی صلاحیت‌های تسهیلگری کارشناسان ترویج کشاورزی کشور انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل کلیه کارگزاران ترویج کشاورزی کشور بوده و بر پایه فرمول کوکران حجم نمونه 232 نفر تعیین گردید. نمونه‌ها بر اساس روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شدند و از یک پرسشنامه محقق‌ساخته برای گردآوری داده‌ها بهره گرفته شد. روایی محتوایی پرسشنامه از سوی گروهی از کارشناسان ترویج وزارت جهاد کشاورزی و اعضای هیات علمی ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تهران مورد تأیید قرار گرفت. ضریب آلفای کرونباخ برای بخش‌های مختلف پرسشنامه (سه دسته صلاحیت‌های تسهیلگری از هر دو جنبه میزان اهمیت و برخورداری) بین 87/0 و 83/0 بدست آمد. داده‌های گردآوری‌شده از طریق نرم‌افزارSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های تحقیق حاکی از این است که میزان صلاحیت تسهیلگری نزدیک به 80 درصد پاسخگویان در حد متوسط و پایین است. ضرایب همبستگی محاسبه شده، رابطه مثبت و معنی‌داری بین "برخورداری از صلاحیت تسهیلگری" و سابقه خدمت، همکاری در طرح‌های تحقیقی - ترویجی، بازدیدهای میدانی، عضویت پاسخگویان در تعاونی‌ها، گذراندن دوره آموزشی در زمینه تسیهلگری، شرکت در گردهمایی‌های ترویجی و تجربه در زمینه برگزاری کلاس آموزشی را نشان داده است. مقایسه میانگین‌ها با استفاده از آزمون t نشان داده است که تفاوت معنی‌داری بین میزان صلاحیت تسهیلگری پاسخگویان برحسب رشته تحصیلی، بومی و غیربومی بودن، گذراندن دوره‌های آموزشی در زمینه تسهیلگری، تجربه فعالیت به عنوان تسهیلگر وجود دارد. با توجه به آزمون تحلیل واریانس یک‌سویه (F)، تفاوت معنی‌داری بین صلاحیت تسهیلگری پاسخگویان بر اساس واحد محل خدمت و برحسب سطح تحصیلات (در سطح معنی‌داری یک درصد) وجود دارد.