بررسی عوامل سوق دهنده و بازدارنده در واگذاری اماکن ورزشی وزارت ورزش و جوانان به هیأت‌های ورزشی

مقدمه و هدف: اماکن ورزشی بستر لازم برای اجرای برنامه‌های ورزشی بوده و مدیریت صحیح آن‌ها به طور مستقیم بر کمیت و کیفیت برنامه‌ها و رویدادهای ورزشی تأثیر می‌گذارد. از این رو تحقیق حاضر به شناسایی عوامل سوق دهنده و بازدارنده در واگذاری اماکن ورزشی وزارت ورزش و جوانان به هیأت‌های ورزشی پرداخته است. روش‌شناسی: روش تحقیق حاضر توصیفی پیمایشی و به صورت میدانی بوده است. جامعه آماری شامل رؤسا و کارمندان ادارات ورزش و جوانان، رؤسای هیأت‌های ورزشی و همچنین مدیران اماکن ورزشی بوده که 290 نفر براساس جدول مورگان از پنج منطقه کشور شامل 12 استان به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد. پرسشنامه محقق ساخته شامل 8 عامل سوق دهنده و 4 عامل بازدارنده و همچنین 52 گویه تنظیم شد و روایی آن توسط جمعی از اساتید مدیریت ورزشی تأیید و پایایی درونی آن توسط آزمون آلفاکرونباخ 94/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها با بهره گیری از  نرم افزار SPSS(ver.15) ضمن استفاده از آزمون های توصیفی از آزمون های کولموگراف اسمیرنوف، توزیع دوجمله ای و فریدمن استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد، تمامی عوامل شناسائی شده در دو گروه عوامل سوق دهنده و بازدارنده بر واگذاری اماکن ورزشی دولتی تحت نظارت ادارات ورزش و جوانان به هیأت‌های ورزشی در ایران تأثیرگذار بوده است. بر اساس نتایج آزمون    رتبه بندی فریدمن، افزایش فعالیت هیأت‌های ورزشی(31/5)، تأمین فضای تمرین(05/5) و افزایش همکاری با ادارات ورزش(05/5) و جوانان به عنوان مهم ترین عوامل سوق دهنده و همچنین کمی توجه به برنامه ریزی بلند مدت (02/3) و کاهش همدلی بین اعضاء هیأت در اثر وجود منافع مالی(49/2)، مهم ترین عوامل بازدارنده تعیین گردید. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق و با تأکید بر حفظ عوامل سوق دهنده بر واگذاری اماکن ورزشی به هیأت‌های ورزشی، اصلاح عوامل بازدارنده برای بهبود عملکرد هیأت‌های ورزشی پیشنهاد می‌گردد.