بررسی عوامل تهدید کننده ی همبستگی اجتماعی در سطح محلات

در شهر تهران، باوجود تنوع هویت­های اجتماعی که در سطح محلات وجود دارد، همبستگی اجتماعی نسبی­ای وجود دارد که در برخی مناطق عوامل تهدید­کننده­ای این انسجام را تهدید می­کند. هدف این تحقیق بررسی عوامل تهدید­کننده­ی همبستگی اجتماعی در سطح محلات است. در مبانی نظری از نظریه‌های مرتبط استفاده شده و در پایان مدل نظری تحقیق، طراحی گردیده است. این تحقیق با استفاده از مطالعات میدانی و روش پیمایشی انجام گرفته است. جامعه­ی آماری کلیه­ی افراد بالای 15 سال در شهر تهران است که 730 نفر به عنوان نمونه­ی آماری تعیین شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسشنامه­ی محقق ساخته است که بعد از برآورد اعتبار و پایایی در بین پاسخ‌گویان توزیع شد. پس از گردآوری داده‌ها، بر‌اساس آمارهای استنباطی و با استفاده از نرم­افزار spss، داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته‌اند. نتایج بدست آمده، نشان می­دهد که متغیرهای قوم­گرایی، توسعه­ی نابرابر، آگاهی از حقوق شهروندی، احساس تبعیض، اجحاف و بی­عدالتی، ابزارها و رسانه­های ارتباطی و اطلاعاتی، بر همبستگی اجتماعی تأثیر معناداری وجود دارند. و طبق رگرسیون سعی شده عوامل تهدید­کننده­ی همبستگی در قالب تحلیل مسیر، با ترسیم نیکویی برازش مُدل نظری پرداخته شود. در بیشترین و قوی‌ترین اثرات همبستگی اجتماعی، می‌توان به اثر مستقیم بر متغیرهای قوم­گرایی (406/0) توسعه­ی نابرابر(340/0) آگاهی از حقوق شهروندی(487/0) احساس تبعیض، اجحاف             بی­عدالتی(380/0)، ابزارها و رسانه­های ارتباطی و اطلاعاتی(318/0) اشاره نمود. این متغیر اثر غیرمستقیمی بر متغیر احساس تبعیض، اجحاف و بی­عدالتی با وزن (218/0) دارد و بر متغیر توسعه­ی نابرابر که جمعا وزنی برابر با 558/0 بر متغیر وابسته دارد اشاره دارد.