بررسی عوامل استرس‌زای ورزشکاران تیم‌های منتخب ملی ایران

هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی عوامل استرس­زای ورزشکاران تیم­های منتخب ملی ایران بود. روش­شناسی پژوهش: جامعه آماری تحقیق را 85 نفر از ورزشکاران تیم­های ملی ایران در رشته­های گروهی بسکتبال، والیبال، فوتبال، فوتسال و هندبال تشکیل می­داد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد که در مجموع 71 ورزشکار (83 درصد) در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه محقق ساخته عوامل استرس­زای ورزشکاران با مطالعه مبانی نظری و در یک فرآیند اکتشافی تنظیم و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، دوازده خرده مقیاس شناسایی شد. برای آزمون فرضیه­های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی، آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی­داری 05/0 ≤ p استفاده شد. بر اساس تحلیل عاملی، 65 گویه با بار عاملی 30/0 در دوازده عامل طبقه­بندی گردید. یافته­های پژوهش: نتایج تحقیق نشان داد عوامل آسیب‌دیدگی جسمانی، وضعیت جسمانی، مسائل شخصی و اجتماعی، تعارض با مربی، جوّ تیم، پیروزی و برنده شدن، یکنواختی و روحیه نداشتن، فشار زمان، ابهام و عدم اطمینان، انتظار پیشرفت، فشار تمرین و رسانه و استرس داخل زمین بیشترین نقش را در ایجاد استرس ورزشکاران دارند و تفاوت اولویت این عوامل نیز معنی­دار بود. نتیجه‌گیری: به‌طور خلاصه، اولویت عامل استرس­زای آسیب‌دیدگی جسمانی، وضعیت جسمانی و مسائل شخصی و اجتماعی نشان می­دهد که مدیریت تمرینات و رقابت­های ورزشی، پیشگیری و درمان آسیب­های بدنی و مهارت­های ارتباطی و میان فردی ورزشکاران به توجه بیشتری نیاز دارند.