بررسی علل گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی شهر تهران

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهمترین آسیب‌های اجتماعی در میان نوجوانان بروز رفتارهای پرخطر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی علل گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش‌آموزان پسر دبیرستانی شهر تهران انجام شده است. روش‌شناسی: روش پژوهش کیفی، روش گردآوری داده‌ها مصاحبه نیمه‌ساختاریافته است. پاسخ‌های داده شده از سوی دانش‌آموزان ضبط وسپس برروی کاغذ آورده شده و با روش تجزیه و تحلیل محتوایی مورد بررسی قرار گرفت. سپس با شیوه کُدگذاری باز و محوری مقوله‌بندی شد. از بین دانش‌‌آموزان مشکل‌دار که در خطر اخراج قرار داشتند 20نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند . یافته‌ها: در دو مقوله کلی: 1) عوامل فردی وابسته به دانش‌آموزان و نیازهای آن‌ها : لذت‌جویی، کنجکاوی، کسب هویت، اعتماد ‌به‌نفس کاذب، قهرمان نمایی؛ 2) عوامل وابسته به بافت و زمینه: ارتباط با همسالان، سرگرمی با موبایل پرسه‌زنی در فضای مجازی، دسترسی آسان و ارزان انواع مواد، میهمانی‌ها و دورهمی‌های مختلط، الگو‌پذیری منفی از حرف و عمل بزرگترها و مسئولان، نبود مکان تفریحی و ورزشی، ناآگاهی والدین و اولیاء مدرسه، انگ و برچسب‌زنی، محدودیت‌های مالی تقسیم شدند. همچنین بالاترین آرزوی این دانش‌آموزان پول دارشدن و ارتباط با جنس مخالف بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد مصاحبه‌شوندگان مهارت‌های و آموزش‌های لازم را برای مقابله با نیازها و خواسته‌های سنی خود را نیاموخته‌اند و در رفتارهای خود هیچ توجهی به پیامدهای آن ندارند ضروری است آموزش‌های لازم برای این گروه سنی در اولویت قرار گیرد.