بررسی شیوع و عوامل مرتبط با بستری شدن مجدد سالمندان در بیمارستان های منتخب آموزشی شهر بجنورد، سال 1396

مقدمه: بستری مجدد در سالمندان، یک رویداد تکرار پذیر، پر هزینه و اغلب یک فاکتور پیشگویی کننده تهدید حیات می باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی شیوع بستری مجدد و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی– تحلیلی از نوع مقطعی است که از طریق نمونه گیری آسان صورت گرفت. از ابتدای اردیبهشت ماه 1396، 441 سالمند ترخیص شده از سه بیمارستان آموزشی شهر بجنورد؛ دارای شرایط ورود به مطالعه؛ به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. تعیین پایایی پرسشنامه محقق ساخته با ضریب آلفای کرونباخ 86/0 و تائید روایی از سوی ده نفر از اساتید صورت گرفت. اطلاعات مربوط به بیماران در سه مرحله؛ از ابتدای اردیبهشت به مدت یکماه روزانه و سپس در پایان یک ماه و سه ماه پس از ترخیص هر بیمار؛ جمع آوری گردید. تجزیه تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار -21 Spss انجام شد. یافته ها: اکثریت واحد پژوهش 247 نفر (56 درصد) زن و 295 نفر (67 درصد) در محدوده سنی 60 تا 75 سال قرار داشتند. همچنین284 نفر (5/64 درصد) را متاهلین و 198 نفر (45 درصد) را سالمندان دارای همراه فرزند در زندگی تشکیل دادند. 2/10 درصد از سالمندان ترخیص شده، ظرف مدت یک ماه پس از ترخیص و 8/13 درصد آنها طی مدت سه ماه پس از ترخیص به علل مختلف مجددا در بیمارستان بستری گردیدند. نتایج ارتباط معنی داری را بین وابستگی سالمندان پس از ترخیص با بستری مجدد نشان داد (0.001>p). درمورد سایر عوامل دموگرافیک، متغیرهای بالینی، محیطی و بیمارستانی ارتباط معنی داری وجود نداشت (0.05 نتیجه گیری: سالمندان ترخیص شده که جهت فعالیت های روزانه به همراهان خود وابسته هستند، احتمال بستری شدن مجدد بیشتری دارند. توجه به امر وابستگی بیمار به همراهان جهت رفع نیازهای پایه، به منزله پیشگیری از تبعات بعدی و بستری شدن مجدد وی می باشد.