بررسی شیوع سودوموناس آئروژینوزای مولد AmpC در نمونه‌های بالینی شهر زاهدان

زمینه و هدف: AmpC بتالاکتامازی، ازجمله سفالوسپورین‌هایی است که بر روی کروموزوم‌های بسیاری از انتروباکتریاسه‌ها کد می‌شود. در بسیاری از باکتری‌ها، القای آنزیم‌های AmpC، می‌تواند در سطح بسیار بالا توسط جهش‌های فراوان صورت گیرد. در این مطالعه، شیوع ژن‌های کروموزومی AmpC از ایزوله‌های سودوموناس آئروژینوزا جداشده از بیمارستان‌های آموزشی شهر زاهدان در سال 1394بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی از 391 نمونه بالینی، 100 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا به‌وسیله آزمایشهای بیوشیمیایی و معمول، جداسازی شدند. برای جداسازی سویه‌های تولید‌کننده AmpC، از روش دیسک دیفیوژن سفوکسیتین (30میکروگرم) و برای شناسایی ژن‌های کروموزومی AmpC از روش MultiPlex PCR استفاده شد. برای سنجش سویه‌های دارای آنزیم ESBL، تست دیسک دیفیوژن سفتازیدیم (30میکروگرم) و سفتازیدیم/کلاولانیک اسید (30میکروگرم/10میکروگرم) به کار برده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماریK2  آنالیز شدند یافته‌ها: از 100 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا در غربالگری فنوتیپی اولیه، 88 سویه، مولد آنزیم ESBL و 20 ایزوله، مولد آنزیم AmpC بودند. از 20 ایزوله شناسایی‌شده مولد AmpC به روش فنوتیپی، 19 ایزوله (95%) دارای ژن FOX، 7 ایزوله (35%) دارای ژن EBC، 4 ایزوله (10%) دارای ژن ACC و 15 ایزوله (75%) دارای ژن DHA بودند، که با روش MultiPlex PCR مشخص شدند. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد حضور AmpC باعث مقاومت باکتری به تعداد زیادی از سفالوسپورین‌ها می‌شود. همچنین استفاده از روش مولکولی MultiPlex PCR، بهترین نتیجه را در شناسایی گروهی این ژن‌ها دارد.