بررسی شاخصه‌های‌ نوین تاریخ نگاری محلی در آثار اعتمادالسلطنه

تاریخ‌نگاری محلی، بازنمایی گذشته در مقیاس محلی و منطقه‏ای است. ویژگی پژوهش‏های این‌گونه، محدودیت به لحاظ موضوعی، زمانی و مکانی است و این امر زمینه جزئی‏نگری و پرداختن به تاریخ اجتماعی / تاریخ فرودستان را فراهم می‏آورد. امروزه محققان پیشینة این نوع تاریخ‌نگاری در ایران را حتی به تک‌نگاری‏های دورة جهانگشایی اعراب مسلمان می‏رسانند؛ اما بین تاریخ‌نگاری محلی سنتی و نوین تمایزاتی وجود دارد که در محلی­نگاری­های اعتمادالسلطنه نمود یافته است. در همین راستا، پرسش­های­ اصلی پژوهش حاضر عبارتنداز: 1. اعتمادالسلطنه دارای چه ­شیوه­های تاریخ‌نگاری محلی است؟ 2. شاخصه­های­ نوین تاریخ‌نگاری محلی در عرض چگونه در آثار اعتمادالسلطنه نمود یافته است؟ 3. زندگانی ­عامة مردم در تاریخ‌نگاری محلی اعتمادالسلطنه چه جایگاهی دارد؟ بنابراین هدف پژوهش بررسی شاخصه­‏های­ نوین تاریخ‌نگاری­ محلی اعتمادالسلطنه است. روش پژوهش از نوع توصیفی ـ تحلیلی است و نتایج و یافته‏های ­پژوهش نشان‏ می­دهد تاریخ‌نگاری ­محلی در بعد عرضی، از خصوصیات بارز تاریخ‌نگاری اعتمادالسلطنه بوده‏است. نگاه عرضی یعنی نگاه خردبین به تاریخ فرودستان، توجه به انواع فقر، گردآوری ­داده‏ها به ­روش ­مطالعة­ میدانی، مشاهده و مصاحبه