بررسی سطح تمکین بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان افضلی پور کرمان از دستورات دارویی

مقدمه: سطح تمکین پایین بیماران مبتلا به دیابت یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های موفقیت در درمان آن‌ها است. هدف این مطالعه بررسی سطح تمکین از دستورات دارویی پزشک و عوامل مؤثر بر آن در بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان افضلی‌پور کرمان بود. روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، 354 بیمار از 3000 بیمار مراجعه کننده به کلینیک غدد که دارای پرونده بودند، به طور تصادفی در سال 1389 انتخاب شدند. اطلاعات شامل مشخصات دموگرافیک بیماران، متغیرهای وابسته به بیماری و درمان دیابت جمع‌آوری شد. همچنین آزمایش قند خون ناشتا و HbA1c برای بیماران انجام شد. نتا‌یج: 6/74 درصد بیماران تمکین خوب (بالای 90 درصد) از رژیم دارویی داشتند. پیروی از درمان در افراد با تحصیلات بالاتر و افرادی که با فاصله زمانی بیشتر از 3 ماه به پزشک مراجعه می‌کردند، به طور معنی‌داری بهتر از سایرین بود (05/0 > P). میانگین قند خون ناشتا و HbA1c به ترتیب در گروه با تمکین خوب 2/54 ± 143 و 3/1 ± 4/7 و در گروه با تمکین بد 2/72 ± 8/172 و 7/1 ± 1/8 به دست آمد که اختلاف هر دو معنی‌دار بودند. بحث و نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که بیماران با سطح تحصیلات بالاتر تمکین بیشتری دارند. از این‌رو، بیماران با سطح تحصیلات پایین از این نظر بیشتر در معرض خطر هستند و قند خونشان به خوبی افراد با سطح تحصیلات بالاتر کنترل نمی‌شود و نیاز به حمایت و پایش بیشتری دارند. همچنین لازم است مطالعات بیشتری در زمینه دیگر علل مرتبط با سطح تمکین از دستورات دارویی در بیماران مبتلا به دیابت انجام گردد. واژگان کلیدی: دیابت شیرین، تمکین، دستور دارویی