بررسی زمینه های نوستالژی در سروده های نازک الملائکه و فروغ فرخزاد

نوستالژی از اصطلاحاتی است که از علم روانشناسی وارد عرصه­ی ادبیات شده است. در جستار پیش رو نگارندگان بر آنند تا با استفاده از شیوه­ی توصیفی – تحلیلی به بررسی این پدیده­ی روانی در سروده ­های دو شاعر معاصر عراقی و ایرانی «نازک الملائکه» و«فروغ فرخزاد» بپردازند. تحقیق نشان از آن دارد که اوضاع نابسامان سیاسی و اجتماعی روزگار شاعران، عدم توجه به زن، فاصله­های طبقاتی، از دست دادن عزیزان و...  باعث شده است که این دو شاعر به ناخودآگاه خود رجوع نمایند و با حسرت و دیدی تراژیک از آن روزگاران یاد کنند. مهمترین دستاورد پژوهش آن است که بن مایه­­­های نوستالژیک، مانند اوضاع سیاسی و اجتماعی، یاد مرگ، یاد عشق، اندوه هبوط، یاد کودکی، یاد زادبوم، آرمان شهر، یاد عزیزان را در سروده­های هر دو شاعر می­توان یافت با این تفاوت که در بیان برخی مسائل تفاوت­ هایی نیز در کلام و اندیشه این دو شاعر دیده می­شود.