بررسی روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی دشت میاندوآب با استفاده از روش مان– کندال

روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی دشت میاندوآب طی سال­های (1391- 1381) (برای دوره­های پر آب و کم آب) با استفاده از آزمون ناپارامتری مان- کندال اصلاح شده برای ضریب خودهمبستگی مرتبه اول تحلیل شد. نتایج نشان داد که از مجموعه‌ 25 ایستگاه نمونه­برداری آب و برای 14 متغیر کیفی مورد بررسی، برای دوره پر آب، 58 درصد از مشاهده‌ها دارای روند صعودی، 32 درصد روند نزولی و ده درصد بدون روند (در سطح معنی­داری 5 درصد) بودند. این ارقام برای دوره کم آب به­ترتیب 61، 32 و 7 درصد در سطح معنی­داری 5 درصد بود. از بین مشاهده‌های دوره پر آب روند صعودی معنی‌دار (در سطح 10 درصد) برای 7/23 درصد از مشاهده‌ها و روند نزولی معنی­دار برای 3/6 درصد از مشاهده‌ها به­دست آمد. در 70 درصد از مشاهده‌ها روند معنی‌داری (در سطح 10 درصد) مشاهده نشد. برای ماه کم آب 22 درصد سری­ها روند صعودی معنی‌دار، 10 درصد روند نزولی معنی‌دار و 68 درصد بدون روند معنی‌دار بودند. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین روند صعودی متغیر‌های کیفی متعلق به غرب و جنوب دشت )در دوره پر آب( بود. با افت سطح آب روند صعودی در متغیرهای کیفی مانند SAR و ٍEC هم در شرق دشت مشاهده شد. نتایج تخمین­گر شیب سن نشان داد که روند تغییرات هر دو پارامتر EC و SAR برای هر دو دوره پر آب و کم آب در حال افزایش است، به‌طوری‌که در خصوص پارامتر EC در دوره پر آب مقدار آن در هر سال حدود 20 میکرو زیمنس بر سانتی­متر افزایش داشته است.