بررسی رابطه خودارزشیابی های محوری با خشنودی شغلی: نقش واسطه ای تعارض کار- خانواده و تسهیل کار- خانواده

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودارزشیابی های محوری با خشنودی شغلی با میانجی گری تعارض کار- خانواده و تسهیل کار- خانواده بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان یک شرکت صنعتی بودند که تعداد 200 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه های خودارزشیابی های محوری، تعارض کار- خانواده، تسهیل کار- خانواده و خشنودی شغلی بودند. داده ها از طریق همبستگی ساده، الگوی معادلات ساختاری (SEM) و تحلیل واسطه ای تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند، الگوی پیشنهادی در همه شاخص های برازندگی دارای برازش نسبتاً خوبی می باشد. همچنین ضریب مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم به طور کامل معنی دار به دست آمده است. در واقع خودارزشیابی های محوری هم به‌طور مستقیم و هم به‌طور غیرمستقیم منجر به خشنودی شغلی می‌شوند. چنین یافته هایی ممکن است بینشی جهت درک مکانیسم های زیربنایی یا فرایندهای ایجاد کننده تعارض یا تسهیل کار- خانواده، فراهم آورد.