بررسی رابطه توانمندسازی روان‌شناختی با اعتماد سازمانی پرستاران: آزمون نقش میانجی یادگیری سازمانی

مقدمه: با توجه به اهمیت توانمند‌سازی پرستاران در راستای افزایش یادگیری سازمانی و شکل‌گیری اعتماد سازمانی پرداختن به این مسئله مهم جلوه می‌کند، چرا که منابع انسانی، به عنوان نقطه ثقل سازمان می‌توانند در راستای دسترسی به اهداف سازمانی نقش مهمی را ایفا کنند. هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه توانمندسازی روان‌شناختی با اعتماد سازمانی با تأکید بر نقش میانجی یادگیری سازمانی است. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی با رویکرد معادلات ساختاری است که در سال 1394 انجام شد. جامعه مطالعه، کلیه پرستاران مشغول به کار در بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان بودند که با نمونه‌‌گیری تصادفی طبقه‌ای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان،260 نفر به عنوان نمونه‌ آماری وارد مطالعه گردید. برای گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه‌ استاندارد توانمندسازی روان‌شناختی اسپریتزر (1995)، یادگیری سازمانی پایه مدل نیف (2001)و اعتماد سازمانی مورمن، بلاکلی و نیهوف (1998 ) استفاده شده‌ است که ضرایب پایایی این پرسشنامه‌ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ در یک مطالعه مقدماتی روی نمونه‌ 30 نفری به ترتیب (0/87، 0/94 و 0/89) به دست آمد. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم‌افزارهای SSPS16 و LISREL8.8 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند، بین توانمندسازی روانشناختی، یادگیری سازمانی و اعتماد سازمانی، روابط مثبت و معناداری وجود داشت (0/01>‌P). رابطه توانمندسازی روان‌شناختی با اعتماد سازمانی با نقش میانجی یادگیری سازمانی مثبت و معنادار بود(0/05>‌P). نتیجه‌‌گیری: مدیران بیمارستان‌ها می‌توانند با به کارگیری برنامه‌های توانمندسازی کارکنان و فراهم آوردن شرایط مناسب برای توسعه و افزایش یادگیری سازمانی، زمینه‌های شکل‌گیری و استحکام اعتماد سازمانی در میان پرستاران را مهیا نمایند.