بررسی رابطه بین مهارت‌های تفکر با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان دانشگاه کاشان و علوم پزشکی

مقدمه: خودکارآمدی به عنوان یک عامل انگیزشی، منجر به افزایش عملکرد تحصیلی و کاهش استرس می‌شود. بنابراین شناسایی عوامل مؤثر بر خودکارآمدی می‌تواند تأثیر بسزایی در موفقیت تحصیلی دانشجویان و پیشرفت نظام آموزشی داشته باشد. لذا هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین مهارت‌های تفکر با خودکارآمدی دانشجویان دانشگاه کاشان و علوم پزشکی بود. روش کار: نوع پژوهش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه کاشان و علوم پزشکی به تعداد 9742 نفر بود که با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای، 301 نفر بدست آمد. ابزار گردآوری اطلاعات، دو پرسشنامه مهارت تفکر در قالب 35 سؤال و خودکارآمدی با 20 سؤال بر حسب طیف پنج درجه‌ای لیکرت بود. روایی محتوایی پرسشنامه‌ها توسط کارشناسان تأیید شد. پایایی پرسشنامه‌ها از طریق آلفای کرونباخ برای مهارت تفکر 86/0 و خودکارآمدی 78/0 برآورد گردید. تحلیل داده‌ها در سطح توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون و آزمون t) با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 انجام گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد میانگین مهارت‌های تفکر (51/0 ± 28/3) و خودکارآمدی (60/0 ± 17/3) بالاتر از حد متوسط 3 است. بین مهارت‌های تفکر با خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان (18/0 = r) رابطه مثبت و معنادار دارد. نتیجه‌گیری: طبق یافته‌ها بین مهارت‌های تفکر با خودکارآمدی دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و هر چه این مهارت‌ها در دانشجویان افزایش یابد به همان میزان بر خودکارآمدی آنان افزوده می‌شود. لذا دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی می‌توانند نقش بسزایی در افزایش مهارت‌های تفکر و خودکارآمدی دانشجویان داشته باشند.