بررسی رابطه بیمه‌های غیرزندگی و رشد اقتصادی در ایران

نهادهای بیمه‌ای در سطح اقتصاد کلان از طریق تجمیع منابع و سرمایه‌گذاری آن‌ها، زمینه رشد اقتصادی را فراهم می‌سازند. بر این اساس، در این پژوهش بیمه‌های غیرزندگی که سهم درخور توجهی را در بازار بیمه ایران به خود اختصاص می‌دهند، به رشته‌های مختلف اصلی تفکیک شده‌اند. سپس رابطه میان توسعه بیمه‌های غیرزندگی و رشد اقتصادی در ایران با استفاده از داده‌های سری زمانی از سال 1348 تا 1393 بررسی شده است. ابتدا پایایی متغیرها از طریق آزمون ریشه واحد بررسی شده و سپس با آزمون علیت گرنجر و تخمین مدل تصحیح خطای برداری(VECM)، رابطه علّی و جهت علیت بررسی شده است.  نتایج تجربی تحقیق حاضر وجود رابطه علّی از بیمه‌های غیرزندگی به رشد اقتصادی را تأیید نمی‌کنند. این یافته مؤید سازگاری نظری دیدگاه لوکاس[1] (1988) است. با توجه به نتایج به نظر می‌رسد در اقتصاد ایران، صنعت بیمه در رشته‌های غیرزندگی با عملکرد نامناسب در پرداخت خسارت، نتوانسته است بین خانوارها و جامعه ثبات مالی ایجاد کند و بر این اساس، تجمیع پس‌انداز‌های کوچک و تحرک و هدایت آن‌ها تحقق نیافته است. از طرف دیگر، می‌توان استنتاج نمود که این گروه شرکت‌های فعال در رشته‌های غیرزندگی نتوانسته‌اند از ذخایر فنی این رشته‌ها، در بازار سرمایه استفاده مناسبی کنند. در ضمن، اثرهای عوامل مذکور به این امر منجر گردیده است که رشته‌های بیمه‌ای غیرزندگی نتوانند از دو کانال انباشت سرمایه و نوآوری فنی از رشد اقتصادی حمایت کنند. [1]. Lucas