بررسی رابطه ابعاد دندانهای قدامی فک پایین با کراودینگ در مندیبل

سابقه و هدف: کراودینگ ثنایای تحتانی از شایعترین ناهنجاریهای دندانی می باشد که عوامل متعددی را در ایجاد آن موثر دانسته اند. هدف از این مطالعه پاسخ به این پرسش هاست که آیا ابعاد دندانها در افراد دارای کراودینگ و افراد دارای دندانهای منظم متفاوت می باشد و در صورت مثبت بودن جواب آیا با داشتن ابعاد دندانی می توان کراودینگ احتمالی را در آینده پس از رویش مولرهای دائمی دوم پیش بینی نمود؟مواد و روشها: این تحقیق به روش مقایسه ای مورد شاهدی انجام گرفت. در بخش اول مطالعه ابعاد مزیودیستال (MD) و باکولینگوال (BL) و همچنین کراودینگ ثنایای پایین دو گروه از افراد از روی قالبهای گچی آنها اندازه گیری شد. (گروه اول شامل 36 مرد و 29 زن با کراودینگ ثنایای تحتانی بیشتر از 3 میلیمتر و گروه دوم شامل 36 مرد و 24 زن با دندانهای کاملا مرتب). در بخش دوم مطالعه تغییرات میزان کراودینگ طی سه سال و در 57 نفر از سنین 13-12 سالگی تا 16-15 سالگی مورد بررسی قرار گرفت. 27 نفر افزایش میزان کراودینگ را طی سه سال نشان دادند در حالیکه در بقیه پس از سه سال، کراودینگ هیچ تغییری نکرده بود. ابعاد MS و BL و نسبت آنها در گروههای مختلف با هم مقایسه شد. در هر دو قسمت نمونه ها با روش غیر احتمالی ساده (Simple sampling) انتخاب شدند.یافته ها: افراد دارای کراودینگ در مقایسه با گروه دوم دارای ابعاد دندانی بزرگتری بودند(P<0.05) (به جز بعد بولکولینگوالی 2) و کراودینگ با اندازه بعد مزیودیستالی دندانها بیشتر از بعد باکولینگوالی و یا نسبت MD/BL مرتبط بود. همچنین هیچ گونه ارتباطی بین تغییر میزان کراودینگ و اندازه ابعاد دندانهای ثنایای پایین وجود نداشت (P>0.05). نتیجه گیری: ابعاد مزیودیستالی دندانهای ثنایای تحتانی در افراد دارای کراودینگ بزرگتر از افراد با ثنایای منظم است، ولی نمی توان وقوع کراودینگ را در آینده بر اساس سایز دندانها پیش بینی نمود.