بررسی رابطه‌ی احساس تعلق به مدرسه با انگیزه‌ی پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دوره‌ی متوسطه نظری شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین احساس تعلق به مدرسه با انگیزه‌ی پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان مدارس متوسطه شهر اصفهان می‌باشد. نمونه مورد مطالعه شامل 423 دانش‌آموز در مقطع متوسطه شهر اصفهان می‌باشد که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شد‌اند. برای اندازه‌گیری احساس تعلق به مدرسه از پرسشنامه‌ی احساس تعلق به مدرسه‌ی بتی و بری (2005) استفاده شده است. روایی این پرسشنامه به وسیله‌ی متخصصان موضوعی مورد تأیید قرارگرفته و پایایی این پرسشنامه توسط آلفای کرانباخ 92/0 به دست آمده است، برای اندازه‌گیری انگیزش پیشرفت از پرسشنامه هرمنس (1970) فرم 29 سؤالی استفاده شده است. روایی این پرسشنامه توسط متخصصان مورد تأیید قرار گرفته و پایایی این پرسشنامه در تحقیق حاضر 82/0 به دست آمده است. و برای اندازه‌گیری عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان از معدل کل آن‌ها استفاده شده است. داده‌های پژوهش حاضر توسط همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان مورد تحلیل قرار گرفته است و نتایج پژوهش بیان کننده‌ی رابطه‌ی قوی بین مؤلفه‌های احساس تعلق به مدرسه با انگیزش پیشرفت و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر اصفهان می‌باشد. نتایج حاصله از تحلیل رگرسیونی مبین این است که مؤلفه‌های ارتباط با مدرسه، احساس رعایت عدالت و احترام در مدرسه و مشارکت در مدرسه دارای قدرت پیش‌بینی کنندگی انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان مورد بررسی می‌باشند. همچنین مؤلفه‌های مشارکت در مدرسه، ارتباط با مدرسه و حمایت معلم پیش‌بینی کننده‌ی عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دبیرستانی شهر اصفهان می‌باشد.