بررسی دیدگاه مربیان و متخصصان توانبخشی حرفه‌ای در مورد تاثیر کارگاه‌های حرفه آموزی بر توانبخشی حرفه‌ای افراد کم‌توان ذهنی وجسمی

مقدمه: یکی از اقدامات توانبخشی جهت ارتقاء سطح کیفی و کمی زندگی افراد کم‌توان با نیازهای ویژه، توانبخشی حرفه‌ای می‌باشد. هدف این پژوهش بررسی دیدگاه مربیان و متخصصان توانبخشی در مورد تاثیر کارگاه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های حرفه‌آموزی بر توانبخشی حرفه‌ای افراد کم‌توان ذهنی و جسمی می‌باشد. روش: جامعه‌آماری پژوهش را کلیه کارشناسان متخصص توانبخشی (38 نفر) و مربیان و کمک‌مربیان (34 نفر) که در مراکز حرفه‌آموزی و کارگاه‌های حمایتی-تولیدی غیردولتی توانبخشی استان کرمان (8 مرکز) مشغول خدمت می‌باشند (در مجموع72 نفر)، تشکیل می‌دهد. روش نمونه‌گیری در این مطالعه سرشماری بود. ابزار پژوهش پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه پژوهشگر ساخته شامل پنج سوال بود. روایی محتوای آزمون توسط نظر ده نفر از کارشناسان مسئول و صاحب نظر در نظارت بر مراکز حرفه‌آموزی افراد کم‌توان با نیازهای ویژه مورد تایید قرارگرفت. پایایی آزمون نیز بر اساس آلفای کرونباخ 7/0محاسبه شد. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون آماری یو من ویتنی ) تحلیل شد. نتایج: میانگین نمره نگرش شرکت‌کنندگان 92/37، مربیان 40/38 و متخصصان توانبخشی 50/37 بود. نگرش شغلی افراد شرکت‌کننده به تاثیر کارگاه‌های حرفه‌آموزی بر توانبخشی حرفه‌ای افراد کم‌توان ذهنی و جسمی مثبت بود. نگرش مربیان با متخصصان توانبخشی تفاوتی نداشت. بین نگرش مربیان و متخصصان در مورد تاثیر نوع کارگاه‌های حرفه‌آموزی بر میزان رغبت وعلایق شغلی افراد کم‌توان تفاوت معناداری وجود نداشت. بحث و نتیجه‌گیری: متخصصان توانبخشی معتقدند کارگاه‌های حرفه‌آموزی با علایق و رغبت‌های شغلی تناسب زیادی داشته است و از دلایل آن می‌تواند این باشد که این کارگاه‌ها با توجه به نظر ارزشیابان حرفه‌ای، مربیان، متخصصان، نیاز بازار بومی و همچنین رغبت‌های افراد کم‌توان با نیازهای ویژه راه‌اندازی شده است.